moi koledzy nie maja gdzie mieszkać

A ja nie jestem w stanie im pomóc. Czy uważacie że jakakolwiek pomoc chociażby najmniejsza która wychodzi z mojej strony dopiero po prośbie pokrzywdzonych przez los jest pomocą szczerą , docenianą w oczach Boga czy jest to pomoc uwarunkowana ? Postawię sprawę jasno : To młodzi ludzie. Nie mają domów , rodziny ich nie akceptują (patologiczne ) często nie mają co jeść przez co kradną aby żyć. Zachowują się jak zwierzęta. Dziczeją bo ten świat staje się dla nich dżunglą. Oni walczą o przetrwanie. Więć o to pyanie. Czy jestem dupkiem skoro pomagam im rzadko , bardzo rzadko i nigdy z własnej inicjatywy ?