Pomóżcie drogie mamusie

Witam, moje pytanie to jak poskromic uparte dwuletnie dziecko. Chodzi przede wszystkim o spacery. Kiedy idziemy pieszo lub jedziemy wozkiem do przodu, w jedna strone to jest ok, a kiedy mowie ze zawracamy lub idziemy z powrotem synek dostaje szalu, wyrywa sie, kladzie na ziemi,lub wysuwa sie z wozka. Poty mnie oblewaja i wstyd wsrod ludzi a za 2 miesiace chcemy pojechac z mezem i synkiem na kilka dni na wczasy i ja sobie tego nie wyobrazam. Co zrobic przez te dwa miesiace zeby synek mnie sluchal? nie pomagaja tlumaczenia, a on jeszcze nie umie mowic. Co robic:/ to jest jakas masakra:(

w d**e wpieprzyc i zaczac wychowywac bachora

Zagadaj, odwróć uwagę, nie mów "teraz wracamy", tylko spokojnie rób swoje, komentuj to co widzicie po drodze - "o, zobacz jaki dzidziuś/piesek/ptaszek/pan na rowerze/ciekawe gdzie jedzie, pewnie do domu na obiad, bla bla bla" - u nas się to sprawdza bezbłędnie, duuuużo gadania i przyciągania uwagi (mam dwulatkę) ;)

dokladnie, zajmij uwage czyms..... a jeśli znajdziesz odpowiednie miejsce, jeśli synek się kładzie na ziemi i robi sceny, to odejdź, schowaj się...to pomoże....bo to są kaprysy, nic innego.

Są dzieci na które zagadywanie pomaga, u nas wręcz odwrotnie im więcej uwagi mu się poświęca jak ma focha tym bardziej się popisuje. Jak jest niegrzeczny to po prostu przestają się do niego odzywać i idę dalej, a jak się zatrzyma to mu mówię, że ktos go zabierze. A raz trafił się taki przydatny pan koło 40, który go trochę nastraszył - jak płakał, że on nie idzie ze mną, to facet podszedł do niego złapał za rękę i powiedział, że w takim razie niech pójdzie z nim skoro mama jest niedobra, on ma ciemną piwnicę i tam go zamknie... Szczerze? Mina małego warta milion dolarów :D Uspokoił się wtedy i w sumie już nigdy takich większych fochów nie było. Generalnie trzeba dużo rozmawiać z dzieckiem - nawet z 2 latkiem łatwiej niż z 4 latkiem - w takim wieku jest mój. Młodszy nie ma aż tak wyraźnie wyrobionego swojego zdania jak taki najmądrzejszy na świecie przedszkolak.

postaram sie wiecej mowic ale tez przyciagam uwage mowiac o czyms no postaram sie w inny sposob...ale tez mniej wiecej tak robie i nic:/

mama na luzie..dobry ten koleś na ulicy :) czasami dzieciakom przydałaby się taka nauka..bo to nauka - nie tylko nastraszenie bez sensu, ale właśnie nauka, bo taki ktoś serio się może trafić (pan z ciemną piwnicą)...super!

no powiem, że facet się bardzo przysłużył. Bo wcześniej jak był mniejszy to szedł ufnie do obcych - a teraz ma pewien dystans - minęło ponad 2 lata, a on pamięta tego pana i piwnicę :D Ale to dobrze, bo potem będzie starszy, będzie sam chodził do szkoły to wolałabym aby nie ufał każdemu obcemu. W końcu ludzie są różni. Autorko jeszcze jedno - nie daj poznać po sobie, ze się denerwujesz. Takie maluchy to okropne przekory i czesto sprawdzają wytrzymałość mamy. Bądź spokojna, niech widzi, że jego zachowanie nie wywołuje reakcji. A w domu zaraz po powrocie wytłumacz co źle zrobił i niestety ale daj karę. U nas najstraszniejszą karą jest zabranie ukochanego misia. Dokładnie wytłumacz co było złego w jego zachowaniu i dlaczego dostaje karę. I to, że nie mówi nie znaczy że nie rozumie - rozumie wszystko, aż za dobrze :p

to prawda, na każde dziecko co innego działa, u nas akurat zagadywanie najlepsze...aha, i jeszcze rozśmieszanie - córka (rzadko, ale czasem się zdarza) jak się uprze i strzeli focha to strasznie ryczy, wyje jak syrena, buzia czerwona, no masakra - wtedy nachylam się nad nią i robię głupie miny (z boku to wygląda mega głupio, wiem, ale mam to gdzieś ) i mówię - zobacz, mama tak płakała i ma teraz taką buzię, chcesz też taką mieć? działa w 100 % generalnie najważniejszy jest spokój i opanowanie, np. podniesienie głosu u nas przynosi zupełnie odwrotne skutki, na spokojnie wszystko da się załatwić pozdrawiam i życzę cierpliwości, szukaj sposobu na swojego skarba :)

U nas problem jest jak idziemy pieszo. Mlody ostatnio zaczal mi uciekac. Jak nie chce isc ze mna tylko idzie w druga strone to pare razy go wolam. Jak to nie przynosi skutku to biore go na ręce albo do wozka jak akurat mamy i do domu. Synek zawsze wtedy zaczyna plakac ale jestem twarda i idziemy do domu. Musze tak robic bo tu chodzi o jego bezpieczeństwo. Juz zaczynam zauwazac efekty i wie ze jak sie nie poslucha to jest powrót do domu.