Stalking, nowe życie

Nie wiem, coś we mnie pękło. Piszę tu chyba po to, żeby się wygadać. Dziewczyna taka jedna uznała, że to będzie wspaniała rozrywka, jeśli mnie zniszczy. Od roku konsekwentnie wdrażała plan w życie, doprowadzając do tego, że boję się wracać do mojego rodzinnego miasta i siedzę teraz tylko w mieście, w którym studiuję. Jestem sama, znajomych nakręciła przeciw mnie, zawłaszczyła. Uważają, że jestem psychiczna. Zostałam jakby sama. Rodzina wspiera niby, ale są w rodzinnym mieście - daleko. Na policji odmówiono wszczęcia dochodzenia. Stwierdzili, że nie mam dowodów na uporczywość stalkowania. Nie mam świadków, nie mam niczego. Został tylko ślad po pornograficznym ogłoszeniu z moim numerem telefonu w internecie. Stwierdzili więc, że incydent jednorazowy, mimo że ciągle jestem zastraszana. Nie mam siły. Nie wiem, boję się wszystkiego. Boję się chodzić sama i nawet tutaj ciągle wypatruję jej twarzy - chce zrobić mi krzywdę, ciągle o tym mówi. Przyjaciele okazali się jej stronnikami. Jak mogę zaufać ludziom? Jak mogę mieć przyjaciół? Chcę już końca. Niech to się skończy.