Od siedmiu lat jestem skrajnie nieszczęśliwym człowiekiem, nikt tego nie wie, na

wet najbliższe osoby, bo mam wrażenie, że nikt nie pomoże i zawsze zostanę niezrozumiany, dźwigam brzemię poważnego załamania i nie widzę nadziei na polepszenie sytuacji, wśród ludzi, z którymi przebywam gram kogoś innego, normalnego człowieka, nikt nic o tym nie wie, a wszystko przez porzucenie przez ukochaną osobę i silną depresję tym wywołaną, a potem jeszcze po sześciu latach nastąpiło kolejne zakochanie i odrzucenie, gdy dopiero co otrząsnąłem się po poprzednim które okazało się gwoździem do trumny. Doszło do tego, że nienawidzę calutkiego świata łącznie ze sobą, myślę o najgorszych rzeczach i nie widzę żadnego rozwiązania. Co mam zrobić?

nie załamuj się. Ja też miewam takie chwilę. Moja ex już ma męża. Trzeba walczyć. Wmawiać sobie, że się ułoży.

spróbuj spojrzeć na te osoby. w którymi byłeś z dystansem, nie są idealne, poszukaj ich wad, słabości itp no i powiedz sobie, że dla odmiany poczekasz na kogoś komu będzie na to tobie zależało, ja tak zrobiłam

do lekarza bym poszła tak trzezwo porozmawiac