Ludzie którzy w dzieciństwie nie mieli swojego pokoju

Jak dawaliście sobie radę z nauką??? U mnie było ciężko, był mały przedpokój, jeden pokój, kuchnia i łazienka połączona z ubikacją. Całe mieszkanie miało i ma do tej pory 37 m 2. Myślę o wyprowadzce, szukam czegoś taniego.

Ja dzieliłam pokój z siostrą. Nigdy nie miałam swojej prywatności, ale jakoś dawałam radę. Skończyłam studia, choć też lekko nie było, bo nie miałam warunków do nauki. No cóż... Musiałam się z tym pogodzić i jakoś przywyknąć.

Ja miałam najpierw swój pokój a potem rodzice kupili większy dom i miałam pokój z sypialnią osobną. Teraz nie mam nic:( Więc nie wiem czy to ma znaczenie ale w życiu mają tylko ci którzy mają układy dobre A mnie tego nie uczyli nigdy. Uczyli mnie miłości współczucia poświęcenia itp.

A ja nie miałam ani łazienki ani ubikacji. Jeden pokój dla wszystkich z aneksem kuchennym 25m bylo to w czasie komuny kiedy po czekolade stalo sie w 3 godzinnej kolejce i ukończyłam studia z wyróżnieniem .dziś mam nie tylko swój pokój czy dom ale nawet 2 . Żyje daleko od Polonii ale tęsknię za tym krajem choc biednym smutnym i pełnym zgorzknialych młodych ludzi pełnych zawisci