Za dwa miesiące skończę 26 lat i powiem wam że

dopiero teraz odkryłam, jak powinno wyglądać moje życie. Wcześniej długo się motałam. Dużo czasu zajęło mi znalezienie siebie, nauczenie się bycia odpowiedzialną, odważną, silnie psychiczną i zdeterminowaną, ale czuję, że warto było. Dziś może i jestem starą d**ą, ale w końcu wiem czego chcę i konsekwentnie do tego dążę.

To normalne. Człowiek długo definiuje siebie,a te młode lata są kluczowe dla poznawania siebie. Dlatego gratuluję Ci, teraz możesz śmiało powiedzieć czego chcesz i kim jesteś. Jestem przeciwniczka ludzi, którzy bez takiej świadomości, w młodym wieku podejmują pewne zobowiązania zanim jeszcze poznają samych siebie.

Niby tak, ale czuję się w porównaniu z koleżankami "opóźniona" i obciążona licznymi własnymi błędami. Nie powiem, pozwoliły mi one na wiele przemyśleń, a co za tym idzie, także wiele zmian, ale czasami mam wrażenie, że przełom przyszedł za późno. Zastanawiam się, czy w tym wieku mam szansę jeszcze ułożyć sobie życie po swojej myśli, czy też nie nadgonię już straconego czasu?

Dlaczego uważasz, że jesteś stara?? Ja mam 25 lat i wiem, że życie dopiero się zaczyna. Wcześniej człowiek to taki szczypiorek, uczy się, odkrywa, jest zależny od rodziców, buntuje się i sam nie wie czego chce. W głowie uspokaja się i układa po 20 roku życia, powoli przez kilka lat, koło 24 roku życia człowiek zaczyna się domyślać o co mu chodzi, potem im bliżej 30tki tym klarowniejsza sytuacja, a i wykształcenie i praca jest (a przynajmniej tak być powinno). Ja jestem podniecona i uważam, że najlepsze kobiety to takie między 30tką a 40tką. Faceci też.