nie lubie innych ludzi staram sie miec z nimi jak najmniej doczynienia

macie podobnie?:o niestety w pracy jestem zmuszona z nimi przebywac, nie powiem żeby to było miłe

m

Z ludźmi zawsze źle wyjdziecie! ja dlatego siedzę sobie na rencie całe życie!

m

mam podobnie, tzn jestem z gory negatywnie nastawiona do ludzi, bardzo latwo sie zrazam, ale zyc trzeba.

a ja lubię ludzi, nie rozumiem jak mozna być z góry tak źle nastawionym. Życie Was tak nastawiło? Ja jestem dla innych dobra i mnie też ze strony innych mało złego spotyka.

ja nie napisalam, ze jestem dla kogos obcego niemila, tylko hmm ostrozna i powsciagliwa. Tak jest lepiej.

ale wydaje mi się, że ludzie czują tą powsciągliwość, przez co sami są powściągliwi i generalnie roztacza się wokół Ciebie taka aura braku zaufania wokół Ciebie. To bardzo odpycha i jak dla mnie właśnie tak nie jest lepiej. Takie jest moje zdanie :).

Warto udać się do psychologa. Jest to postawa "od ludzi" (teoria K. Horney) będąca efektem pewnego konfliktu. Dominuje tendencja, że do psychologa chodzi się tylko w skrajnych przypadkach. Przedstawiony przez Ciebie problem to także problem psychologiczny, możliwy do rozwiązania. Warto tym bardziej, że rozwiązane problemy gwarantują wzrost jakości życia, a przecież o to w życiu chodzi.

Dodatkowo - piszesz, że w kontaktach z innymi ludźmi jesteś powściągliwa i ostrożna. Tłumisz swoje emocje. Jest typowe dla wzoru zachowania D (osobowość stresowa). Może to w dalszej perspektywie doprowadzić do depresji.

a cóż to za prospołeczny bełkot propagandowy;)

a ja nie lubie dzieci i trzymam się od nich z daleka bo wywołują u mnie wtręt i obrzydzenie, szczególnie te małe nie umiejące mówic