Mogłybyście umrzeć za swoje dziecko czy nie

Często sie słyszy taki tekst, że matka tak bardzo kocha swoje dziecko, że wszystko by za nie oddała (i to jeszcze brzuchu i później) i to wcale nie od osób postronnych tylko od samych matek. Ja sie zastanawiam jak to jest, bo nie wyobrażam sobie czegoś takiego powiedzieć(nie jestem matką, zaznaczę) ale czy człowiek naprawde jest zdolny do takiego poświecenia?

tak,moglabym umrzec za swoje dziecko, gdybym mogla wybrac

Bedziesz kiedys miec dziecko, to zrozumiesz. Ja tez nie kumalam jak wielka jest milosc do dziecka, dopoki bylam sama. Dodam, ze u mnie nie nastapilo to w ciazy, ani w pierwszych m-cach zycia dzieci, ta milosc rozwija sie stopniowo ale jest ogromna.

tak, mam dwóch synów i bez wahania oddałabym za nich swoje życie

tak , bez wahania.

kiedy nie mialam jeszcze dzieci pukałam sie w czoło słysząc " nawiedzone mamuski",które maja bzika na punkcie swojego dzieciaka. Kiedy urodziłam.... wszystko sie zmienilo

Być może, nie przeczę, ze zrozumiem. Dzięki za odp, tyle twierdzących, żadna przecząca, więc chyba jednak to prawda.

To jest prawda, bo to jest miłośc bezwarunkowa ! Nie kalkulujesz czy ci sie to oplaca, po prostu to robisz..

Gdybym miala wybor to nawet bym sie nie zastanawiala. Wszystko bym dla moich dzieci zrobila, w tym tez umarla za nie

ja tez gotowa oddac zycie za moja coreczke:):):)

Ja również bez zastanowienia.

Gdyby mozna bylo wybrac to nawet bym sie nie zastanawiala. I u mnie tez ta milosc nie pojawila sie w ciazy, to znaczy nie w takim stopniu. A przed ciaza to ja nawet dzieci nie lubilam za bardzo :) a teraz wszystko bym zrobila dla swojego syna.

tak oddałabym życie za syna,ale drugi raz jakbym miała wybór nie zdecydowałabym się na dziecko,paradoksalne trochę ale tak czuje

tak

Myślę, że to bardzo 'patetycznie' postawiona teza, bo żadna z nas nie stanie przed złym panem i nie powie albo Twoje zycie albo dziecka. Nie mam jeszcze własnych dzieci, ale mam 1,5 roczną siostrzenico-chrześnicę, którą kocham najbardziej na świecie! Gdyby była możliwość oddania jej jakiegoś organu, a ja miałam bym niewielkie szanse na przeżycie- zrobiłabym to, gdyby zaatakował ją pies, osłoniłabym ją swoim ciałem, gdyby najeżdżał na nią samochód odepchnęłabym ją narażając się na uderzenie, gdyby się topiła wskoczyłabym na ratunek, chociaż kiepsko pływam... Myślę, że jeśli ktoś mówi o oddaniu za kogoś życia ma na myśli właśnie takie sytuacje. Takie sytuacje to prawdopodobna codzienność...Do takich "poświęceń" podejrzewam, że zdolne są nie tylko matki, ale też ojcowie czy osoby bliskie. Oddanie życia w sensie dosłownym to chyba tylko w przypadku matek, które decydują się na trudny poród, wiedząc, że taki wysiłek skaże je na pewną śmierć, ale da życie dziecku, którego prawdopodobnie nigdy nie zobaczą...

to nie miłość tylko instynkt

a ja raczej nie

To jest nie tyle miłość do dzieciaka, a raczej miłość do samego siebie, do swoich genów. Dzieciaci egoistycznie myślą o tym, żeby przetrwać w cudzym ciele po swojej śmierci. Na to kierunkują wysiłek, a nazywa się to rodzicielstwem, czy tam - instynktem. Nic wielkiego, nie trzeba wielkich słów i podniety. To czysty egoizm - wbrew pozorom.

zdecydowanie tak, nei wyobrazam sobie zycia bez mojego syna

"na tyle sie znasz, na ile Cie sprawdzono" Wiem natomiast jedno, zycie mojego dziecka jest dla mnie wazniejsze niz moje. Jego potrzeby, jego przyszlosc. O to martwie sie bardziej niz o siebie. Zanim nie urodzilam dziecka nie wiedzialam, ze to jest mozliwe.

Ciekawy temat! To trudna kwestia. Nie potrafilabym jednoznacznie powiedziec tak albo nie. Prawdą jest ze teraz mozemy rozmawiać, ale co by bylo w sytuacji gdyby faktycznie zaszła taka konieczność?

Bez wahania.

up up