uratowałam kuzynkę przed depresją matki karmiącej

Uratowałam kuzynkę mojego męża, a raczej uchroniłam ją od głębszej depresji. 2 miesiące temu urodziła synka. Tydzień temu pierwszy raz byliśmy u nich z wizytą. Ona płacze, dziecko płacze, jej mąż blady i zdenerwowany. Mały płakał po 15 godzin na dobę od dnia porodu, w nocy prawie nie sypiał. Karmiony był piersią, laktatorem ściągała po 200 ml na raz, więc pokarm teoretycznie był. Na piersi mały wisiał prawie całą dobę z przerwami na płacz. Pediatra zapisała leki na kolkę, że to kolka i trzeba przeczekać. A ja zobaczyłam małego i na siłę wysłałam Marka po mleko mm do sklepu, wbrew jej woli. Jemu już było wszystko jedno. Dzisiaj rano dzwoniła i mały od tamtej pory nie płakał prawie wcale, śpi całymi nocami, w dzień też jest szczęśliwy. Wypija dużo mm, pierś jest na dokładkę już tylko. Oni odżyli, od razu było słychać radość w jej głosie. Bardzo mi dziękowała.  Sama nie mogła w to uwierzyć, bo to zwolenniczka karmienia naturalnego. Widać tak jak mój synek nie najadał się. Jej ważył 4,5 kg. Zwolennicza karmienia piersią do upadłego, zaznała szczęścia w macierzyństwie. Siedzę i śmieję się z tego. Dlaczego tak matki wierzą w te swoje piersi? A tak płakaliby jeszcze przez następne tygodnie, gdyby nie ja. Mały był widać głodny, jednak nie wszystkie matki mają dobrą jakość swojego mleka.