Przeraża mnie to że robię się coraz głupsza

Uznajcie to za żart, ale dla mnie to przykra obserwacja. Dzisiaj, niemal zupełnym przypadkiem, odkryłam swój profil na pewnym portalu randkowym - zagranicznym, nie jest to, z góry uprzedzam, Sympatia.pl - który założyłam jakieś 4 lata temu, jeszcze za czasów studenckich. Przy czym raczej nie liczyłam na poznanie faceta, chciałam po prostu poznać kogoś ciekawego, popisać z ludźmi z różnych krajów. Ale do rzeczy. Przeczytałam to co napisałam w profilu o sobie, a także kilka wiadomości, które wymieniłam (archiwum także się zachowało) i zrobiło mi się przykro, bo przeczytałam twórczość inteligentnej, bystrej i oczytanej osoby, którą już chyba nie jestem :( Mam wrażenie, że odkąd zaczęłam pracować, wyszłam za mąż, powoli traciłam coś wyjątkowego.

Skoro tak uważasz, to czemu nie chcesz tego zmienić? Znajdź czas na pasję, książki, ciekawe dokumenty telewizyjne albo nawet dobre czasopisma (nie, nie myślę o gazetach dla bab), zamiast siedzieć na kafeterii! Uczymy i rozwijamy się całe życie - słyszałaś o 80-latkach, którzy kończyli studia albo zdawali prawko? :D

az sie usmialam :D bo doszlam do tego samego. wogole jakas bojazliwa sie zrobilam, mniej energiczna. chce szukac innej pracy a boje sie nie wiem czego.

To przykre. Co Was hamuje?

A ja Wam powiem, że pamiętam jak już w gimnazjum czytałam swoje wypracowania i dziwiłam się, że to ja sama tak mądrze piszę. Zawsze uważałam, że nie potrafię mądrych zdań wymyślać, a jak czytałam swoje wypracowania, to jakby to ktoś mądry napisał, więc takie porównywanie starych wiadomości nie jest dość wiarygodne. Ale jak już ktoś napisał, skoro to zauważyłaś, to działaj, dokształcaj się, czytaj coś mądrego, oglądaj mądre programy.

też mi się tak wydaje! To znaczy bardzo się rozwinęłam, ale zawodowo. Mam 27 lat i fakt że wiem i umiem więcej, ale kiedy czytam siebie sprzed kilku lat, kiedy miałam ok 20 lat, a nawet wcześniej - nie mogę się nadziwić że kiedyś byłam taka bystra, elokwentna, wrażliwa. Ech, wolałam siebie z tamtych czasów.

a mi np. nie chodzi o mądrość samą w sobie, tylko o taki romantyczny, czysty, otwarty umysł.

Może wtedy pisalas prawdziwie, odważnie i szczerze. A teraz kalkulujesz za dużo i myślisz o konsekwencjach.

Pierwsze zwapnienie mozgu, takie w skali mikro przypada na 25 rok zycia, przy czym nie dostrzegamy go, gdyż intelektualnie wciąż jesteśmy aktywni, kolejne okolo 30roku zycia następne za kolejne 5lat-itd. Jedno z pierwszych poważniejszych przypada na 50ty rok życia. Dalej jest już bardzo z górki. Zachowaj co możesz na pamiątkę!

zablokowalas się... A nie zglupialas.

Tez mam takie wrazenie, proza zycia codziennego, praca/zakupy/sprzatanie/spanie :/ przydaloby sie znalezc czas na cos wiecej

To ja, autorka. Oczywiście staram się od jakiegoś czasu czytać mądre artykuły, oglądać wartościowe programy itd., może jeszcze nie jest dla mnie za późno. Z drugiej strony w ciągu dnia nie mam już czasu np. na czytanie książek (kiedyś, kiedy nie miałam samochodu, czytałam w autobusie w drodze na uczelnię). W ogóle zauważyłam, że trudniej przychodzi mi długotrwałe skupianie się, coraz częściej mam tendencję do robienia kilku rzeczy naraz, co przynosi oczywiste skutki w efektywności. Może któraś z was ma jakiś pomysł, jak (na dobre) pozbyć się z życia chaosu choć trochę?