Żyje pod presją

Ze strony rodziny, chłopaka, całego otoczenia. Wymagają zbyt wiele odemnie. Czuje ze nie daje rady sprostać ich oczekiwaniom. Jestem niegotowa do dorosłego życia. Moje dzieciństwo było koszmarem. Przez lata byłam molestowana i gwałcona, bita, zaniedbywana. W wieku 12 lat moim rodzicą przypomniało się ze mają dziecko. Nigdy mnienie przytulili. Wymagali i nic poza tym. Nikt się mną nigdy nie zajmował, nie chronił, nie otoczył opieką. Mam faceta, który mnie kocha ale ja tego nie czuje. Chyba juz nic do niego nie czuje męczy mnie, próbuje mną się opiekować ale nie czuje się zadbana ani trochę. Najprzyjemniejszą rzeczą w moim życiu to sen i noc. zasypiając samotnie w łózku czuje się spokojnie. Kiedy nie ma przy mnie nikogo

up

Jej powinnas zapisać sie na terapie do psychoterapeuty mówię serio sama nie dasz rady poukładać wszystkiego w głowie..dziewczyno tyle sie wycierpialas, musisz odetchnąć, odpocząć.. Przeszłość najlepiej uśpij mimo ze wspomnienia są najgorsze ale jesli powiesz sobie stanowczo było minęło koniec z tym! I nie będziesz tego rozdrapywac wracać do tego to wkoncu te wspomnienia bedą rzadsze, zbledną.. Nie dawaj sobie siebie podporzadkowywac komukolwiek..! Rozmawialas z chłopakiem o tym ze byłaś gwalcona? Powiedz mu o tym , ulzy ci..on pewnie tez niewie jak ma sie zachowywać tak by Cie zadowolić, tez pewnie mu cieżko , musisz powiedzieć mu wprost czego oczekujesz od niego, i czego ci brakuje, co czujesz, porozmawiał z nim tak samo z rodzicami...usiąc z nimi i wyrzuc wszystko z siebie bo najgorsze co możesz zrobić to, to w sobie dusić..może masz depresję..może przydałaby ci sie farmakoterapia jesli tak wybierz sie do psychiatry on przepisze lek po tym polepszy ci sie samopoczucie, będziesz spoojniejsza, natretne myśli znikną a co za tym idzie przestaniesz myśleć o tym co było i będziesz myśleć o tym co możesz zrobić by było dobrze :) sama stosuje taki lek wiec wiem ze poza tym ze jest dużo łatwiej i pomaga poukładać w głowie to krzywdy ci nie zrobi tylko trzeba przeczekać skutki uboczne i pierwsze tygodnie na leku mogą byc ciężkie ale po miesiącu, dwóch, trzech jest cudownie ;))

Każdy stoi pod presją. Takie jest życie , niebedzie łatwiej . Idź do psychologa , kiedyś bierze się życie w swoje ręce , i mówi do reszty odp********e się odemnie