Jak zacząć żyć na nowo i zapomnieć o przeszłości?

Moje problemy rozpoczęły się od kiedy połączono ze sobą 3 klasy i utworzono tylko 2. Rozdzielono mnie wtedy z moją przyjaciółką. Zaczęłam przyjaźnić się z dwoma dziewczynami jednocześnie. To był chyba mój największy błąd jaki dotychczas popełniłam. Od tego czasu stałam się "tą trzecią".Byłam ważna tylko, wtedy kiedy się pokłóciły. Przeważnie jednak byłam 5 kołem u wozu, choć robiłam dla nich naprawdę wszystko, byłam miła i nigdy nie zrobiłam nic przeciwko nim. Teraz, kiedy nadeszły wakacje i skończyłam gimnazjum poczułam ulgę, że już się z tej sytuacji uwolniłam, bo one potrafiły być dla mnie naprawdę bardzo wredne i traktowały mnie niejednokrotnie jak własność i śmiecia bez uczuć, namawiały do picia i palenia a ja głupia dawałam się wciągać w tą intrygę przez co mama straciła do mnie zaufanie i stała się podejrzliwa, również częściej się kłóciłyśmy. Uświadomiłam sobie jedną bardzo ważną rzecz: tak zaangażowałam się w tą niby przyjaźń z tymi dziewczynami że teraz nie mam żadnych innych znajomych, którzy chcieliby spotkać się ze mną, porozmawiać. Mieszkam na wsi, gdzie wszędzie jest dosyć daleko, więc to nie ułatwia mi sprawy. Po za tym mam bardzo niskie poczucie własnej wartości i czuję się nieatrakcyjna, ponieważ jeszcze nikt na poważnie się mną nie zainteresował. Zawsze dobrze się ubierałam, byłam schludna i czysta. Staram się dbać o wygląd i być miłą dla innych. Jestem otwarta i nie mam problemu nawiązywać z ludźmi kontaktu. Nie wiem w czym tkwi mój problem, że jakoś nikt nie ma dla mnie czasu. Co mam ze sobą zrobić w te wakacje? Ciężko mi jest, kiedy patrzę że rówieśnicy spotykają się na różnych imprezach, kiedy ja siedzę w domu i jedyną moją atrakcją jest laptop. Co zmienić w swoim zachowaniu, czego unikać? Czekam na wasze rady. Z tego wszystkiego straciłam już radość życia i zatraciłam sens życia. Jestem chrześcijanką i chciałabym, żeby najważniejszy w moim życiu był Bóg, ale jednak przez te wszystkie niepowodzenia i kłopoty jest mi ciężko. Pomocy!