każda minuta naszego życia jest bezcenna

Szanujmy to i cieszmy się życiem , mimo wszystko!

Staram się ostatnio wstawać z myślą, że jest prawdopodobne, iż jest to ostatni dzień mojego życia. Ale bardziej prawdopodobne jest to, że to pierwszy dzień całej reszty mojego życia. Póki co świetnie się sprawdza.

I tak trzymać!!!!!!! nigdy się nie poddawać!!!!

"Pracodawcy" sa odmiennego zdania

"I tak trzymać!!!!!!! nigdy się nie poddawać!!!!" Zamierzam. Właśnie coś ważnego mi się nie udało. Ale i tak jest jednym z moich największych sukcesów, bez tego nastawienia nie podjął bym próby.

sraty taty a ja bym to "bezcenne" zycie chetnie zakonczył i to juz

co z tego, że się nie udało , uda się to innym razem , a jeśli nie to ,to coś innego, trzeba wierzyć

"sraty taty a ja bym to "bezcenne" zycie chetnie zakonczył i to juz" Nie mi Cię oceniać. Nie mam prawa się mądrzyć. Uważam, że zawsze jest jakieś wyjście. Najczęściej mamy je pod ręką, w sobie. "co z tego, że się nie udało , uda się to innym razem , a jeśli nie to ,to coś innego, trzeba wierzyć " Wiesz, to "nie udało się" to jest na zasadzie - byłem arcyspokojny, jak nigdy wcześniej w życiu, przez tak długi czas, lekki i skupiony. Wtedy przyśnił mi się Everest (tutaj można wpisać dowolną inną nazwę góry). Przez długie tygodnie stałem u jego podnóża pełen niepokoju. Bałem się wykonać krok na przód, z myślą, że być może spadnę. W końcu czasem śmiałkowie spadają. Nie tak często. Właściwie bardzo rzadko. Najczęściej wracają uśmiechnięci i dumni. Ja byłem wciąż u podnóża. Już nie byłem spokojny, bo przede mną majaczył Everest, a ja myślałem o swoim strachu, pięknie Everestu i tych uśmiechniętych zdobywcach. Dziś wykonałem krok i poszedłem. Warunki nie pozwoliły na sukces. Ale ja wiem, że każdy kolejny pierwszy krok będzie dużo łatwiejszy. Choć oczywiście u mnie to jest uczuciowy Everest.