Wybaczylibyście matce gdyby was porzuciła

np. z powodu tego, że nie miała warunków albo rodzice jej kazali bo urodziła w bardzo młodym wieku?

Tak. Ja wybaczyłam mojej mamie straszną rzecz. Bardzo ją kocham.

Ja wybaczam mojej mamie trochę inną sprawę, ale też dość ciężką. Tylko sama nie wiem jak mam to zrobić, bo jej nie kocham. Wiesz zależy co było przyczyną.... bo młody wiek no to sory ale to nie jest żadne wytłumaczenie

Młody wiek mam na myśli 16 lat np. albo 18 i to łączy się z drugim powodem - brak warunków itp.

nie wybaczyłabym. ale moja mama została porzucona przez swoją matkę bo babka się zakochała :O a nowy facet nie potrzebował bagażu. zostawiła dziadka z 3 kilkuletnimi dziewczynkami... moja mama wybaczyła i po ltach zajmuje się chorą babką,b o młodszy kochanek nie potrzebował już niedołężnej staruszki. ja bym nigdy nie wybaczyła.

Albo np. gdyby to było dziecko z g****u. Mówią, ze oddanie lepsze niż aborcja.

ciężkie pytanie naprawdę. To zależy co rozumieć przez wybaczenie. Można przestać odczuwać żal do takiej osoby, próbować zrozumieć, ale traktowanie takiej osoby na takich samych zasadach jak matkę która z nami żyła i nas wychowywała jest niemożliwe, bo po prostu te wszystkie stracone lata, lata naszego dzieciństwa które są okresem niepowtarzalnym w życiu człowieka są już nie do nadrobienia

W chwili obecnej twierdzę zdecydowanie nie. Ale jak by było naprawdę ? Skąd można to wiedzieć !? Dzięki Bogu nie byłam w takiej sytuacji.

Mnie i siostrę mama porzuciła jak miałyśmy 10 i 8 lat. Długo jej nie widziałyśmy,teraz mamy znowu kontakt i dobrze się między nami układa,nawet bardzo dobrze. Wybaczyłam jej, bo matce się wszystko wybaczy, a szczególnie gdy się jej nie miało przez prawie całe dzieciństwo,to każdy choć już dorosły lgnie do niej, potrzebuje jej i kocha ją!!

Ja nie wybaczyłabym, niestety , a jakbym na ulicy spotkała to prędzej się z nią pobiła niż wybaczała i przytulała. I moim zdaniem aborcja niż zostawienie jest o wiele lepsza

Zależy do jakiej rodziny bym trafiła pod opiekę i wychowanie Jak do dobrej, miałabym swietne dzieciństwo, zaznała z ich strony szczerą miłość to nie miałabym zalu, mieć dzieciństwo szczęśliwe w takiej rodzinie to mocny fundament A jakbym trafiła do rodziny ,w której gehennę przechodziłam to zapewne miałabym żal i to duży...za to ze mnie nie usunęła

ja bym wybaczyla. bo sama nie wiem czy jak bede miec dzieciaka to go nie oddam bo raczej nie palam miloscia do dzieci, irytuja mnie szczegolnie te małe rozdarte na cały pysk. trzeba rozumiec kobiety, nie kazda chce dzieciaka na kark, a ze urodzi to chwala jej za to bo mogla wyskrobac i nie zdeformowac ciala ciążą.

Moja matka poszła w p**du jak miałam naście lat i zapomniałam o dzieciach i rodzinie. Gdy po kilku latach wróciła, nie chciałam jej znać. I tak jest do tej pory, choć od tego czasu minęło ok. 10 lat. A więc, myślę, że gdyby porzuciła mnie po moich narodzinach, również zachowywałabym się podobnie i miałabym ją gdzieś.

*i zapomniała

jeden z poniższych sorry ze zapytam ale jak to wyglądało ? Tzn. ten jej powrót ? jakie były jej słowa ?