Coraz częściej myślę o rozwodzie...

I strasznie mnie to przygnębia. Ale już nie potrafimy ze sobą rozmawiać, najlepiej wychodzi nam milczenie. Każdy zajmuje się sobą. próbowałam rozmawiać, krzyczeć, płakać a on nic, żadnych emocji. pustka. najgorsze to, że mamy dziecko, które uwielbia tatę i czas spędzany wspólnie w trojkę. koszmar....

jak długo to trwa i o co dokładnie chodzi?

Ja też niestety mam taki sam problem jak autorka :-(

No co wy dziewczyny... Kryzys to element związku. Nie można tak łatwo się poddawać.

u mnie też tak było, ale za którymś razem zrozumiał, że zaczynamy żyć obok siebie. staramy się rozmawiać, jakoś chyba idzie do przodu...

no właśnie o nic konkretnego, żadnych zdrad itp. wkradła się okropna obojętność, nie dogaduje się tak po prostu, nie dotykamy, seks raz kiedyś. maz jeszcze jest książkowym przykładem dda, co jeszcze bardziej utrudnia naszą komunikację. jak są problemy to on "znika".