Ratunek małżeństwa

Hej, jestem mężem od 3 lat i ojcem od roku. W małżeństwie zaczęło nam się psuć i to porządnie. Ciągle się kłócimy o pierdoły i ważne sprawy, oddaliliśmy od siebie, brak sexu, żonę przestałem traktować jak kobietę a ona mnie jak mężczyznę. Jak ratować małżeństwo, bo na chwilę obecną chętnie bym się rozwiódł, tylko dziecka mi szkoda bo co ono zawiniło, że rodzice nie mogą się dogadać. A może jak to nic nie da to faktycznie najlepiej się rozwieść w zgodzie....

"A może jak to nic nie da". A co takiego ma coś dać? Co robicie w kierunku uratowania związku?

Na Facebooku jest taki profil coacha Mateusza Grzesiaka i ostatni post dotyczy relacji w związku. Z tego co wiem to prowadzi tez zajęcia dla par. Moze pomoc.

Bardziej liczyłbym na wypowiedzi osób które przechodziły coś takiego. Może to chwilowe odbicie i niedługo wszystko wróci do normy, nie wiem

Trzeci rok małżeństwa, a szczególnie gdy jest małe dziecko, to czas krytyczny. Moje się rozpadło. Żałuję, ze nie umialam zwrócić się o pomoc. Z perspektywy czasu mogę poradzić facetowi, zeby "na chwilę" zapomniał o sobie, o swoich potrzebach seksualnych, byciu mężczyzną etc. Odpuść stawianiu na swoim. Nie ma "ja", jest "ona -1. matka, 2) żona". Nie uciekaj z domu i obowiązków do kumpli czy alkoholu, bo to równia pochyła... Satysfakcja przyjdzie wraz z uśmiechem żony. Jak ona będzie szczęśliwa to i na seks wróci ochota. A Ty poczujesz się jak prawdziwy mężczyzna, dojrzały i odpowiedzialny. Jak będzie cieżko, tak nie do wytrzymania, to są terapeuci, grupy wsparcia, świccy i duchowni. Znają się na temacie, można zaufać. Życzę powodzenia i sil.

Jak ona będzie szczęśliwa to i na seks wróci ochota. xxx czyli to on ma byc odpowiedzialny by ona była szczesliwa?:O a co z jego szczesciem?? Szczescie to uczucie ktore masz z powodów płynacych z Twojego wnętrza a nie z tego powodu że ktoś traktuje cie jak kryształową kulę:P Żeby byc szczesliwym nie potrzeba poświacania się innych członków rodziny wystarczy tylko pokochać siebie. Co mozna zrobić? miec pasje i szukac wspolnych pasji, robic coś wspolnie i cieszyc sie tymi zadaniami. Lubiec ze sobą spędzać czas i kazda ze stron zamiast zrzucac na siebie odpowiedzialnosc za problemy powinna wziąc odpowiedzialnosc w równej mierze za wszystko. Do tego prowadzic wiele wspolnych ciekawych rozmów o swoich uczuciach i pragnieniach i kazda ze stron powinna chcieć się rozwijać. To podstawa dobrego udanego zwiazku.

mogl nie robic dziecka, to bylby szczesliwy, ze moze dbac I myslec tylko o swoim niezaspokojonym fiucie...

Musisz się zastanowić, czy chcesz ratować małżeństwo, czy rodzinę. Małżeństwo - jak widzę, faktycznie już się rozpadło a rodzina to fikcja. Nie powołuj się na szczęście dziecka, bo dla niego taka rodzina nie jest żadną gwarancją szczęścia. Najlepiej rozstać się i to jak najszybciej.

Po pierwsze pogadaj z Żona, czy Wam zależy bo jak tak to warto ratować zanim bedzie za późno. Gdy jej nie zależy to to nic z tego, baby to baby. Pogadajce razem i zastanówcie sie czego checie. Nie ma sensu sie męczyć ze sobą ze względu na dziecko.