Dla dobra dziecka musze robic coś okropnego

Pisze tutaj bo nie mam gdzie i komu sie wyzalic. Jestem mama 3 letniej dziewczynki, maz zostawil mnie rok temu, placi 300zl alimentow. Ja mimo, ze mam wyksztalcenie wyzsze to nie moglam znalezc zadnej normalnej pracy w swoim miescie. Pracowalam na umowe zlecenie a mialam od 800 do maks 1200zl przy czym za mieszkanie samo place 650zl plus oplaty jeszcze. Nie bede nawet pisac ile razy chodzilam glodna zey tylko corka miala co jesc. W koncu pewnego dnia zwolniono mnie, potem okazalo sie ze przez niebranie lekow choroba mi powrocila, bo choruje od dziecka. Podjelam odwazna decyzje i od 3 miesiecy pracuje jako prostytutka w agencji towarzyskiej. Ciezko mi, bo nie jest to praca moich marzen, ale przynajmniej mam z tego pieniadze, odkladam caly czas pieniadze bo mysle ze jeszcze moze z 6 miesiecy to pociagne i potem wyjade za granice. Zawsze to latwiej gdy ma sie gotowke. Tylko zastanawiam sie czy kiedys bede mogla o tym epizodzie zapomniec

zapomnisz, spokojnie. ja tez to kiedys robiłam i wymazałam to z pamięci

polskie realia

trzym się ! powodzenia!

skad jestes? na co chorujesz? chory ten nasz kraj

nie przejmuj sie,lepiej tak niz zycie na kleczkach.poza tym lepiej tak niz z mezem wariatem czy na utrzymaniu meza,ktory powie,ze i tak nic w domu nie robisz i kazdy grosz wydziela.praca jak kazda inna,przynajniej nie chodzisz po dyskotekach i nie szukasz przygod,bo prostytutka robi to tylko za pieniadze.pozdrawiam i glowa do gory.

Mam nadzieje, ze to sie za bardzo na mojej psychice nie odbije:( Ogolnie narzekac nie mam na co, bo stawki mam w porzadku, szefostwo o ile mozna to tak nazwac tez jest ok. Tylko niestety sam charakter tej pracy jest dla mnie okropny.

ja ci się wcale nie dziwię. trzymaj się jakoś kochana

Jak dostac taka prace? Tez jestem zdesperowana, nie mam dziecka, ale rodzina wyrzucila mnie z domu i rozstalam sie z partnerem.Zostalam okradziona, z niczym, z jedna mala torba ubran, bez pracy. Prosze pomozcie za kilka dni nie bede miala gdzie mieszkac

No nie jest to mila praca, zwlaszcza dla osoby normalnej. A jak rozwiazujesz kwestie opieki nad dzieckie , bo wiadomo od 7 do 15 nie pracujesz?

nie chce pisac skad jestem. A choruje na serce, co prawda jak bralam leki to zadnych problemow nie mialam bo nie byla to nigdy jakas powazna wada. Jednak pozniej nie bylo mnie stac na niektore leki, ubezpieczenia nie mialam i u lekarze bylam prywatnie ostatnio, ktory mnie troche postraszyl, ze jesli nie biore lekow to choroba sie poglebia i moze sie to zle skonczyc.

ok,3maj sie, ile masz lat?

Bardzo Ci współczuję. Nie masz rodziców ?

jak dostac? Normalnie, wystarczy napisac maila, zadzwonic o takiego klubu. Oni sie reklamuja na wiadomych stronkach. Ja pracuje roznie. Corka w tym roku idzie do przedszkola wiec na pewno bede chciala troche godziny pozmieniac. A na razie chodze na 19 i do 2-3 w nocy zostaje, potem robie sobie dzien wolnego lub, jedynie w weekendy zostaje na cale nocki, a corka zajmuje sie opiekunka. Stac mnie by ja oplacic. Jak corka pojdzie do przedszkola to zmienie godziny i na nocki bede tylko w weekendy pracowac kiedy to i tak zarabia sie najwiecej

Chory kraj. Za granicą jeszcze by Ci dopłacili do dziecka. Ale ten kraj to jak ktoś mądrze powiedział "ch*j, dupa i kamieni kupa". Też mam wyższe. Miałem ambicje, kiedy inni się bawili w liceum i na studiach ja się uczyłem. Teraz nie mam pracy, ambicje też powoli tracę, przestaje cokolwiek ze sobą robić. Przytyłem, dostałem depresji, jestem samotny. Postanowiłem się wyprowadzić do Warszawy, może tam jakaś praca będzie. Sam nie wiem, pewnie się oszukuję. Mam 25 lat, a czuje się naprawdę staro. PS: Żeby nie było, że jestem jakimś rozpuszczonym dzieckiem, napisałem, że od ukończenia studiów nie mam pracy, bo harówy za 5 zł na godzinę nie zamierzam określać tym mianem.

Powodzenia Ci życzę, mam nadzieję, że będziesz miała możliwość znalezienia godności i szczęścia w życiu :)

za granica tez nie bedzie Ci latwo, polowa swiata to polacy, a jak postepuja to strach mowic :(

dziekuje wszystkim za mile slowa. Ja mam 28 lat, po studiach pracowalam za grosze by zdobyc doswiadczenie ale zaszlam w ciaze umowy mi nie przedluzyli i tak zostalam z niczym. To znaczy mialam meza, ale nie moglam z nim zyc. Najbardziej jednak mnie boli ze on kupil ostatnio drugie mieszkanie, zarabia nie malo ale placi nam i to potrafi sie spoznic takie marne grosze. W sadzie nic mu nie udowodnie, mieszkania sa nie na niego, firme przes rozwodem przepisal na brata, on tam pracuje za niby 1700zl. Smiech normalnie.

masz gg?

No niestety, Polaków za granicą się nie lubi, nic dziwnego. Ale w Polsce też dobrze nie jest. Ludzie nawzajem się nie szanują, ewentualnie udają (nie wszyscy, o cebulakach typowych mowa :P)

nie mam gg, bo nie mam nawet od czasu rozwodu znajomych, wszyscy sie odsuneli. Jedyny kontakt mam z dwiema kolezankami i jedna przyjaciolka ktora jest za granica. Nie przejmuje sie tez tym, ze polakow sie nie lubi za granica. Ja na pewno nie planuje tam jechac po to by sobie przyjaciol szukac. Chce tylko zaczac normalne zycie.

szkoda, chcialbym z toba miec kontakt chociażby na gg mi tez smutnawo:(

kochana,dam Ci zlota rade.pod zadnym pozorem nigdy nikomu o tym nie mow.zarob ile trzeba,wyjedz i zacznij nowy etap zycia.

A nie lepiej na kamerkach internetowych polskich albo zagranicznych tam cię nikt nie dotyka tylko na ciebie patrzy

tez bym chetnie porozmawiala moze jutro zainstaluje gg na laptopie to sie odezwe. A moze ty zostawisz swoj numer? Myslalam na poczatku o kamerkach, ale nie wiedzialam jak sie za to zabrac, a duzo tez osob zostalo oszukanych. Kolejna sprawa to taka, ze potrzebowalam pieniedzy szybko, to byla szybka decyzja

Ja pamietam że jak miałam 17 to tak chciałam sobie zarobić, ale ja głupia byłam ... Powodzenia, ja myślę ze nie zapomnisz ale nie będziesz musiała się tym aż tak przejmować przecież nikomu nie szkodziś, a wręcz przeciwnie ;)