Smutne życie!

Nigdy nie sadziłem, że upadnę tak nisko i napisze o swoim niepowodzeniu na forum kafeterii. Czuje się tak źle, że od jakiegoś czasu nasilają mi się myśli samobójcze. Nie potrafię się skupić i nawet coś co lubiłem najbardziej, czyli muzyka przestaje mi sprawiać przyjemność. Byłem u psychologa, i jedyne co mi to dało, to że przyznałem się przed sobą że jestem samotny. Zawsze uważałem, że sobie sam poradzę ze wszystkim, a teraz siedzę i płacze... Przepraszam, że piszę tutaj, ale rodzice nie nauczyli mnie wyrażania uczuć.

to poopowiadaj, czemu jest Ci tak źle, może cos poradzimy

chłopaki nie płaczą!

to nawijaj :)

chłopaki nie płaczą!

Nie lubię moich rodziców, mam ich dość. Sami siebie nie szanują a żyją ze sobą. Ojciec jedynie co potrafi robić to wychowywać innych przez zastraszanie. Nie mam do niego cierpliwości i uważam go za głupka. Do tego nie potrafię mu wybaczyć jego nadopiekuńczości.

Ciąg dalszy.. W związku z tym, że nie mam głębokich więzi z rodzina(podstawą) czuje się samotny. Dziewczyna którą, polubiłem odtrąciła mnie. To znaczy uznaje mnie za miękkiego bo nigdy nie zachowałem się jak facet.

Tyle, że to dla mnie trudne bo jestem lękowcem i czasami nawet nachodzi mnie strach gdy mam iść do sklepu.

kurde mam to samo ze nawet do sklepu boje sie isc...

Moje wypowiedzi są uznawane za spam, więc je musiałem podzielić/

Pralinki, weź się, kur​wa w garść bo życie ci nie da żyć!

Wiem, coś podobnego powiedział mi psycholog. Mianowicie, że nie potrafię czerpać radości z życia. Chyba nie potrzebnie odnowiłem kontakt z ta dziewczyną bo to ona do waliła węgla do pieca.

ile masz lat?

Ja też mam smutne życie. Ani przyjaciół, ani faceta. Samotna jestem bardzo.

Niedawno skończone 23.

Pralinki. Napiszę Tobie Coś czego nie zrozumiesz i co będzie zbyt duże by to Tobie udźwignąć... SAMOTNOŚĆ TO SZCZĘŚCIE. Nikt nigdy nie przyzna się, że jest nieszczęśliwy w związku. (duma) Każdy skłamie, że ma dobrze, lepiej, jest szczęśliwy bo...: ma auto, pieniądze, dom ładną żonę na którą nie może patrzeć. (a zazdroszczą mu jej inni) / mądrego męża, którego głos działa na nią jak płacz niechcianego dziecka.

Chciałbym czerpać zadowolenie z samotności, ale wytrzymałem tyle ile mogłem. Potrzebuję wsparcia jak nigdy dotąd. Najgorsze jest ten irracjonalny strach. Pamiętam jak około 10 roku mojego życia Ojciec nie pozwalał mi jeździć rowerem bo bał się, że coś mi się stanie. Do dzisiaj nie jeżdżę rowerem, a co Dopiero o wejściu do samochodu. Musiałbym jeździć non stop z kimś innym. Ja po prostu przestaję widzieć siebie w przyszłości. Moje granice wytrzymałości i ukrywania bólu słabną.

nie ty jeden tak sie czujesz

Pralinki. Żałuję, że napisałem, bo widzę, że szukasz tylko przygód. Psycholog u którego nigdy nie byłeś miałby rację mówiąc, że masz podatności strachowe.

a co robisz?

Nie rozumiem co masz na myśli pisząc " przygód". Byłem u psychologa i właśnie to mi powiedział, że jestem lękowcem.

Dziękuję za każdą odpowiedź. Teraz się kładę spać, jutro rano biegam, to trochę pomaga.