Czy jest tu ktoś kto wyprowadził się z domu w wieku 19 lat i nie żałuje?

Bo ja zaczynam miec ogromne wątpliwości czy mój wyjazd na studia ma sens:(

Ja sie wyprowadziłam i nie żałuję. INaczej nigdy nie nauczyłabym się samodzielności a taki rzut na głęboką wodę to znaczaco ułatwił

Tylko, że ja jadę na te studia kompletnie sama. Wybieram się zagranicę gdzie kompletnie nikog nie znam:( Czuję się rozdarta.

A czego tu zalowac? Kazdy musi sie w koncu usamodzielnic czy w wieku 19 czy 25 lat to malo istotne. Juz lepiej tak niz ze starymi do 30- tki mieszkac:-D

dokładnie jw, ja również wyprowadziłam się szybko z domu i nie żałuję, dzięki temu szybko stałam się samodzielna. Natomiast jak patrzę na moje koleżanki, które wyprowadziły się z domu w chwili zamążpójścia, to ręce opadają, bo baby po 32 lata, a każdej pomagają rodzice, teściowie, a one jeszcze narzekają, że tej pomocy za mało

Musisz porzucić wątpliwości- będziesz maiła jeszcze multum taki trudnych sytuacji, gdzie najłatwiej zrezygnować. Domyślam się, że język obcy znasz perfect, więc z komunikacją nie powinno być problemów. Pomyśl, że to Twoja szansa i jak ją zmarnujesz to mozesz żałować do końca życia

Można powiedzieć, że wyprowadziłam się z domu w wieku 16 lat, ze względu na szkołę średnią w zupełnie innym mieście. Najpierw mieszkałam w internacie, później pomieszkiwałam u mojego ex, a teraz mam 20 lat i jestem już "na swoim". Czy żałuję? Nie. Czemu miałabym żałować? Fakt, na początku może być ciężko przyzwyczaić się do nowej sytuacji, nowego miejsca, nowych ludzi, itd. Patrząc na to z perspektywy czasu, wydaje mi się, że była to najlepsza decyzja, jaką podjęłam w życiu. Wyjeżdżaj, nawet się nie zastanawiaj. ;)

Ja wyjechałam zaraz po szkole, w wieku 20 lat. Też za granicę, ale do pracy. Szybko sobie znajdziesz znajomych, zwłaszcza, że ty idziesz na studia. Masa osób w twoim wieku, będzie dobrze, zobaczysz :) Ja tam zawsze chciałam się wyprowadzić z domu, więc byłam wniebowzięta, nawet na początku, kiedy byłam zupełnie sama :D Jak z angielskim stoisz ok, to będzie super :)

Język obcy znam rzeczywiście bardzo dobrze ale jestem dosyć nieśmiałą osobą. Stąd też te wątpliwości. Moi rodzice mi ogromnie pomagają a ja boję się, ze zawalę sprawę. Wiecie wyjazd tuż tuż i dopadają mni ogromne wątpliwości. Wiem, ze na znajomych świat się nie kończy ale raxniej byłoby pojechac tam z kimś znajomym:P

Ja się wyprowadziłam i nie wyobrażam sobie mieszkać jako dorosły człowiek z rodzicami. Masakra. W życiu nie żałuję, chociaż kocham ich ponad zycie i miałabym łatwiej, ale już za stara jestem na bycie zależnym od rodziców. Zazdroszczę ci, chętnie bym wróciła na studia jeszcze za granicą :) WOW :) Dasz radę, taka kolej życia, że się idzie samemu dalej. Wszystko będzie super i za jakiś czas będziesz się smiac, jak mogłaś tak mysleć :) Buziaki!

Dziękuję Wam za wsparcie! Już chyba i tak nie moge się wycofac:P

Decyzję utrudnia fakt, że jestem bardzo związana z moimi rodzicami. Ale chyba macie rację, że taki skok na głęboką wodę nauczy mnie odpowiedzialności. Pamiętam jak rok temu zastanawiałam się z rodzicami co chcę robic w przyszłości i gdy podsunęli mi ofertę tego uniwersytetu za granicą strasznie spodobał mi się pomysł. Ale im bliżej do wyjazdu tym bardziej wpadam w lekką panikę:P

Kochanie, i kiedy będziesz gotowa aby się odłączyć od nich? Możesz tak ciągnąć do 40 stki :P Pamiętaj, że brak decyzji to też decyzja. Widzę, że się boisz, ale każda przełamana bariera doda Ci pewności siebie. Dowiesz isę kim jesteś, bez rodziców. Zaczynasz SWOJE życie :) To cudowne! I pamiętaj, będzie źle i będzie dobrze. Bo to zycie a nie film. Tylko od Ciebie zależy jak je ukształtujesz. Wróżę Ci na prawdę wzmocnienie siebie, uwierz w to, że możesz wszystko. A rodzice będą dumni z Ciebie, i Ty sama z siebie za parę lat. Tylko się nie dręcz. Do przodu!

Dziękuję Ci bardzo, jesteś kochana:)

Nienienie, Ty jesteś kochana i mądra, bo potrzebujesz pomocy i o nią pytasz :) I to jest to, czego się boisz, że zostaniesz sama i będziesz musiała być odpowiedzialna. Ale potrafisz być, jak widzę :) Czym się róznisz od innych ,że miałoby Ci się nie udać ? :) Niczym! Ekstra!

Dziękuję raz jeszcze. Od razu mi lepiej, bo naprawdę miałam kryzys gdy siedziałam przed otwartą walizką ze stertą ubrań i listą produktów do kupienia:P Wszystkiego trzeba sprobowac.

I to jest to! Wolisz przez 50 lat pływać w baseniku, ze spokojną wodą, czy wypłynąć na piekny, nieznany ocean, pełen małych pieknych wysp ? Wracam od pracy! Pakuj manaty i pamiętaj, że połowa rzeczy którą weźmiesz i tak Ci się nie przyda hehehe to tak na marginesie praktycznych porad :)

szmato, jestes niewdziecznica. Rodzice ci za wszystko placa a ty rozpieszczony bachorze zakladasz tematy na kafe... bezstresowe wychiwane

Ja i było super :) Nie ma czego żałować

tak ,ja uciekłam dzień po 18-tych urodzinach , miałam troszke kasy odłozonej ,na pokoik na 2 mc , chodziłam wtedy do LO ,przeniosłam sie do wieczorówki i poszłam do pracy. Uciekłam z małego miasta i patologi. Skończyłam LO,zdałam na studia ,skończyłam je. Nie mam kontaktu z "rodzicami" ,nie wiem czy wiedzą że mają dwoje wnucząt . To było 15 lat temu. Nie żałuje

każdy ma obawy, taka nasza natura, ja zwialam z domu, gdy mialam 16 at, do faceta. chodzilam do liceum, dorabiam u ogrodnika, piszac matury, itd. jak mialam 21 lat rozstalam sie, na chwile wrocilam do rodzicow i myslalam, ze zwariuje:D zwialam znowu do innego miasta, pozniej znowu innej wioski. teraz mam 24 lata i dorobilam sobie u rodzicow pokoj. jest inaczej, jest chwilowo lepiej, jak mi sie zdrowie poprawi uciekam dalej w swiat.

Ja mieszkam z nadopiekuńcza mama , i agresywnym ojcem Nie umiem gotować , jezeli chodzi o sprzątanie to tylko wycieram czasami kurze z półek i odkurzam , nic więcej , nawet nie zmywam Mam problem z załatwieniem najprostszych spraw Czuje się strasznie niesamodzielna , i nieodpowiedzialna Ale za rok wyjezdzam na studia za granice , SAMA Rzucam się na głęboką wodę I trudno , podobo " Życie zaczyna sie tam kiedy kończy się wygodna granica "

Ja poszłam z domu, piec dni po 18 , wyjechałam zagranicę .to było 20 lat temu i nigdy nie zalowalam. Były cieszkie czasy , były wspaniale czasy , dziś jestem zaradna , mówię 4 języki , i wiem ze cokolwiek się stanie dam radę .