Jest godzina 1:47 siedząc przy lampce wina....

słysząc w tle piosenke Pink Floyd-High hopes, rozmyślam o mojej miłości. Miłości nie spełnionej, miłości prawdziwej, można nazwać ją szaloną. Tak, własnie tak sie czuję-szalona z teskonty za jego ramionami, ustami za jego zapachem który wypełniał cały pokój. Dzień w dzień zastanawiam się co robi w tej chwili, jak sie dzis czuje czy skończył czytać książke którą juz trzy razy zaczynał i nigdy jej nie skończył. A moze własnie ją czyta ? Dlaczego nie moge wziąć zwyczajnie telefonu i ..... zadzwonic do niego. Nie mogę tego zrobić.... on, on nie nie nie cieżko jest mi to napisać a co dopiero wykrzyczec ale tutaj moge , o tak moge i powiem to ON MA ŻONĘ i dzieci i napewno nie wspomina czasów kiedy ja i on byliśmy razem, wolni beztroscy i zakochani w sobie. Przynajmniej mi się tak wydawało ze mnie kocha. Dlaczego on szybko ułożył sobie życie beze mnie a ja nie potrafie ułożyć życia bez niego? Czy tak bedzie juz do konca? czy ja noc w noc bede wracac do przeszłości aby na chwile byc w jego objęciach i poczuc ten dreszczyk emocji na mojej skórze? Tyle znaków zapytania i żadnej odpowiedzi. Czuję sie wzgadzona,samotna i niepotrzebna. Moje pierwsza a zarazem ostatnia? miłość?