czuję się samotna i nielubiana

życie ukształtowało mnie tak, a nie inaczej. wiele osób, które uważałam za przyjaciół odeszły gdy już im nie byłam potrzebna albo gdy się "zabawiły w przyjaciół", nie ufam ludziom, mam poczucie krzywdy i żal w sobie, zrobiłam się zamknięta w sobie i ufam tylko mojemu narzeczonemu i rodzinie. nie wierzę w przyjaźń, a jednak żal mi i czuję się samotna, bo nie mam z kim pogadać, takim wiecie, bezstronnym... nie mam z kim wyjść na ploty etc. a z facetem czy z rodziną to nie to samo, sądzę, że kobiety potrzebują dobrych znajomych.. ja też, ale boję się, że znów zostanę wykorzystana i odtrącona, gdy się mną znudzą. cały czas się zastanawiam, co ze mną jest nie tak :/ moje poczucie własnej wartości siadło, choć staram sie tego zewnetrznie "obcym" nie okazywac, bo wiadomo.. zeby tego przeciw mnie nie wykorzystali...

obiecywali, ze nigdy mnie nie zostawia w potrzebie i ze zawsze bedziemy przyjaciolmi, wykladali wizje starosci z albumem na kolanach i wspolnie pita kawką... a tu nie ma nikogo! :( jest mi przykro. z jednej strony nie ufalam im w te "brednie", a z drugiej bardzo chcialam wierzyc, ze tak bedzie... i chyba wierzyłam, skoro mnie to tak rani... :(

studzia zaloguj się, jełopko :D

sam jesteś jełopem :/ to Ty powinieneś nie mieć przyjaciół, nie ja!

studentka, to ty?

nie!

ja tez sie tak czuje

jestem coraz bardziej sfrustrowana sytuacja... mam kochajacego faceta i rodzinę, ale jednak kogoś brakuje... nie zwiazanego ani z rodzina terazniejsza ani przyszla.. z moim facetem się świetnie dogaduje, ale rozumiecie, on ma swoich kumpli i ja mu zazdroszcze tych ich wypadow na piwko czy na strzelanki, wyjazdy.. czuje sie wykorzystana i do niczego, coraz czesciej chce mi sie plakac po prostu i czuje sie samotna.. ze nie mam nikogo takiego, przyjaciolki, ktora dbalaby o mnie a ja o nia, z ktora bysmy stworzyly zgrana paczke... zazdroszcze tym dziewczynom, ktore maja przyjaciolki i zawsze mi sie lezka w oku kreci. zastanawiam sie, co robie zle, co jest we mnie takiego, ze nikt nie potrafi mnie prawdziwa przyjaznia obdarzyc?

ja też tak mam, dodam że również z rodzicami, faceta nie mam, bo kto by chciał takie zero jak ja. ciesz się narzeczonym

przesadzasz. czemu od razu tak mówisz?

Może daj mi jakiś namiar na Ciebie to pogadamy? :) Skoro obydwie czujemy się trochę osamotnione i nie mamy przyjaciół, to wiesz, razem raźniej ;-)

czyli jednak bardziej wolisz pozostać samotna.. no Twój wybór