tralalalala

sobie siedze, slucham nirvany, nigdy tego nie sluchalam wczesniej, bo w podstawowce sluchalam jeniffer lopez. w koncu zmadrzalam. i co zycie? jakie z tego wszystkiego mamy wnioski? nie za bardzo widze cokolwiek. chyba jednak stalam sie ofiara a juz napoleon mowil ze nie lubi tych co przynosza pecha. wiec co? bede teraz sobie spokojnie zyla, moze jakies mieszkanko, moze domek pod miastem. takie tam, kino, ksiązeczki, wspominanie, obserwacja starzejacego sie ciala, wspominanie, ogladanie swoich znajomych w telewizji i inne pierdoly.

bredzisz jak owca

a jesli stalam sie ofiara to albo dlatego ze jestem glupia, albo dlatego ze mialam sprany mozg bzdurami. glupia, biedna ja.

tak bardzo bez sensu, tak bardzo bez sensu przegrać w te wszystkie gry i potyczki. ale czy mozna bylo nie grac? albo grać inaczej?

no i jeszcze najfajniejsza i najwieksza bomba mojego zycia - otoz w mojej grze nie bylo celu!

siedze na tym glupim portalu, albo na jakims fejsie, w jakiejś glupiej wirtualnej rzeczywistosci, nie wiadomo po co. nie wiem co mam ze sobą zrobic.

ciagle staram sie nie myslec, tak jakbym w zasadzie nie umiala myslec.

jesteeeeeeeeeeeem nikiiiiiiiiiiiiiim nikiiiiiiiiiiiiiim hell yeah! !!!!!!!!!!!! spedze reszte zycia ogladajac tv jak dobrze pojdzie. jak mnie bedzie stac na rachunki buhahah

odziedzicze coś po tych i tamtych, z wynajmu sobie bede wegetować :)

kurde ze tez ludziom sie chce tak zyc :)