Faceci, którzy zmyślają, jak się zachować

Mam kolegę, bardzo go lubię, ale on NIGDY prawie nie mówi rzeczy prawdziwych. Opowiada jakieś brednie, nie wiem kiedy mówi prawdę, a kiedy nie. Jego historie sa bardzo realne, wymyśla śluby pomiędzy znajomymi, mówi mi co ktoś o mnie powiedział, mówi, że ktoś z pracy czegoś ode mnie chce etc. a nic z tego NIE JEST PRAWDĄ. Ja się nabieram czasem i ide cos załatwić z tą osobą co chce ze mną gadać, albo pytam się o czyjeś zdrowie, a tej osobie nic nie jest. A on ma ubaw. ON miesza prawdę z fikcją tak, że nie da się odróżnić...Można się z nim pośmiać i bardzo go lubię i już umiem trochę odróżniać co jest prawdą co nie, ale skąd mu się to bierze, dla zabawy??? Uczę sie jeździć samochodem i mój instruktor cały czas bawi mnie takimi historiami, jak to porwali go beduini, jak się leczył u szamana, jakich miał dziwnych kursantów...no po prostu to jest tak głupie, koszmarnie bezsensowne, że na 100% nieprawdziwe. (Na dodatek jest to kiepskie, już mój kolega na wyższym poziomie ma te historie.) Każda jego historia jest wyssana z palca. Nie wiem czy smiać się czy płakać, lepiej żeby nic nie mówił, niż gadał takie bzdury, jeszcze mi przeszkadza w jeździe. Ja jestem raczej poważną osobą i takie bzdury mnie męczą. Może jestem nudna, ale tak już mam, nie lubię jak ktoś oczekuje mojej reakcji na takie brednie, co ja mam zrobić??? przecież wiem, że to nie prawda!!! Czemu wy faceci tak ZMYŚLACIE, czemu czekacie aż my naiwne kobiety się skompromitujemy i wam uwierzymy????