Miało być fajnie, a dostałem kompleksu niższości.

Ostatnio spotkałem się z dawną koleżanką mamy po 17 lat ( która zresztą bardzo mi podobała : chodziliśmy razem do podstawówki, do gimnazjum też tylko że w różnych klasach i raczej z nią nie gadałem). Gadamy sobie i gadamy. To że była kujonicą to ja wiedziałem ,zawsze średnia 5+ zawsze wygrywała konkursy, nawet o zasięgu wojewódzkim, jeździła na projekty szkolne po całej Europie. Życie towarzyskie też...W sierpniu była ze znajomymi (bez rodziców) w Gdańsku, Warszawie, Krakowie. Cały dzień ma spotkania, opowiadała jak to ją ostatnio kolega zaprosił pod namiot ze znajomymi u nich na działce i se grilla robili i tp... Podczas naszego spotkania zadzwoniło do niej 2 znajomych. Jak już 1,5 h minęło musiała spadać, bo nie ma czasu. Niby nie ma czasu, ale np na film czy taniec ma ( mówiła że tańczy hiphop w jakimś klubie). Czyli czas na pasję też ma. Czas na podsumowanie: -chodzi do najlepszego liceum w mieście, i dobrze jej idzie , ma czerwony pasek , z najgorszego swojego przedmiotu ma 4... -życie towarzyskie pełną parą, nie może się odpędzić od znajomych -czas na rozwijanie swoich pasji też ma... -charakter też ma fajny bo raczej skromnie się wypowidała, i dawała mi rady typu : dużo tracisz otwórz się na ludzi, bądź śmiały i odważny i ogólnie miła jest Wstyd mi było opowiadać co ja porabiam, jak porównałem do niej moje nudne i szare życie...(jestem antyspołeczny) Nie wiem czy 2 raz ją zaprosić , obawiam się że ma dużo fajniejszych znajomych, że jestem dla niej za nudny i spotka się ze mną tylko z litości....Zaproszenie nad jezioro to nic, skoro ona sobie sama po Polsce jeździ i zwiedza...17 lat dopiero a tak świetnie się zapowiada...