miłości nie ma dziś

gonię miłość - ucieka. szukam jej - ukrywa się. czekam - nie przychodzi. lekceważę - lekceważy mnie bardziej... rzucając skromność w kąt powiem, że należę do ładnych dziewcząt. zawsze potrafiłam się ubrać, umalować. uprawiam wiele sportów, mam ładną sylwetkę, dbam o siebie tak jak tylko można. w szkole zawsze byłam prymuską, trafiłam na prestiżową uczelnię i radzę sobie naprawdę dobrze. chodzę na siłownie, basen, tańczę towarzyski, dużo biegam i jeżdżę na rowerze. gram na pianinie i gitarze. chodzę na kursy językowe, szkolenia itp. staram kształtować zarówno ciało i duszę. miałam wiele prac, wszystkie między ludźmi: hostessa, promotorka, animatorka, kelnerka, barmanka, pracownik inwentaryzacji, służba informacyjna i porządkowa (tak, byłam nawet ochroniarzem... na meczach, pozdrawiam :D ), agencja nieruchomości. mam wielu znajomych, nie odmawiam żadnych imprez, domówek, wyjść na piwo. wszystko po to żeby poznawać nowych ludzi. i tak, poznałam całą masę fantastycznych ludzi z czego jestem niezmiernie dumna. mam cudownych znajomych, fantastycznych kumpli i rewelacyjnych przyjaciół, którym mogę powiedzieć wszystko :) czego mi brakuje? MIŁOŚCI. nie kochałam nigdy. odkąd pamiętam szukam, szukam, szukam... zaczynam się poddawać, a kiedy znowu zgadzam się na randki po pewnym czasie przypominam sobie dlaczego przestałam na nie chodzić. po każdej jestem załamana bardziej niż przed, bo znów wiem, że to nie ten. byłam na wielu spotkaniach, lepszych i gorszych, a historie z moich przeżyć zawsze rozbawiają towarzystwo ;) w gimnazjum niczym się martwiłam, po prostu czekałam. w liceum czegoś mi brakowało, ale byłam przekonana, że na studiach poznam mój ideał. a teraz gdy słyszę o kolejnych, kolejnych i kolejnych zaręczynach znajomych przestaję być silna. czy wiecie jak to jest nie kochać? nigdy nie poczuć tego uczucia? poddaję się, mam dość.

nie ma. im szybciej się z tym pogodzisz tym lepiej dla Ciebie :)

Szukajcie a znajdziecie. Dawajcie a będzie wam dane. Jestem tu.

Dobrze, że zaznaczyłaś, że ,,dziś''. Kiedyś pewnie się zdarzała. Ale żyjemy w społeczeństwie złożonym z neurotyków i półgłówków, którzy uczucia i przekonania zapożyczają z telewizji i gazet. Nie można kochać innej, innego jeśli nie przestało się chociaż na moment kochać siebie, w dodatku mając do tego prawo . Człowiek przeciętny, który o sobie wątpi - tego nie należy w ogóle nazywać zwątpieniem.

znudzony kuch szukam i szukam... no cóż, ciąży nade mną jakieś fatum ;)