Facet układa mi całe życie

Mój chłopak jest z pierwszego pokolenia polonijnego - urodził się za granicą. Tam też mieszkają jego rodzice i niepełnosprawny ruchowo brat. Chciałby, żebym po studiach przyjechała do niego - on jako jedyny utrzymuje rodzinę, więc zamieszkalibyśmy u niego przez pierwsze trzy lata. Potem obowiązkowo musi pojechać do innego uniwersytetu, żeby tam na państwowej umowie pracować przez 6 lat. Oczywiście byłabym tam z nim. później JA chciałabym zmienić środowisko, wrócić do kraju... Ale nie - mój chłopak, po pierwsze dalej chce pracować na uniwersytecie, a w Polsce miałby na to marne szanse, po drugie stwierdził, że będziemy musieli zajmować się jego bratem, który choć niepełnosprawny spokojnie może pracować itd. Niemniej mój chłopak sądzi, że jego brat sobie z niczym nie poradzi. Dodatkowo brat nie zgadza się na jakąkolwiek przeprowadzkę. Już sama nie wiem co robić. Ja też mam rodzinę, niepełnosprawną siostrę - i to w dużo większym stopniu! - tyle, że ja mam jeszcze inne rodzeństwo. Nie wiem czy mogę rzucić się na tak głęboką wodę. Nie znam języka, moje studia nie będą respektowane, dodatkowo jest to kraj spoza UE, więc o pracę nie łatwo. I tu jeszcze brat, nauczony, że wszyscy mu usługują i chłopak, który ostatni grosz odda, bo matka chce nową kanapę... Czasem zastanawiam się, jak ja to mam wytrzymać...