Moja historia, tylko proszę nie śmiejcie się ze mnie.

Nigdy nie byłem szczególnie pilnym ani grzecznym uczniem. W technikum moja wychowawczyni Pani W. przez cztery i pół roku nigdy nie odezwała się do mnie po imieniu i jakoś chyba nie darzyła mnie zbytnią sympatią. Na kilka miesięcy przed maturą poprosiła mojego kolegę o pomalowanie nowego mieszkania jej córki . Jacek się zgodził pod warunkiem, że weźmie sobie kogoś do pomocy i oczywiście wybrał mnie. Pani W. nie była zbytnio zadowolona ale się zgodziła. Malowanie trwało dwa dni. Pierwszy dzień przebiegł bez szczególnych wrażeń, jednak drugi na długo zostanie mi w pamięci. Ok. godziny 12 dostaliśmy po pizzy od koleżanki wychowawczyni, która nas pilnowała. Kobiecina sobie poszła a my jedząc zorganizowaliśmy konkurs kto głośniej pierdnie. Poziom konkursu był naprawdę wysoki. W pewnym momencie, poczułem dziwne ciepełko w majtkach. Zrozumiałem szybko, że zbytnio się przykładałem do pierdów i oprócz powietrza pod dużym ciśnieniem, wydaliłem cos jeszcze. Pobiegłem szybko do kibla a tu niespodzianka - deska klozetowa była cała w folii. Nie było innego wyjścia jak kupka na Małysza. To co się później wydarzyło zmieniło całe moje życie. Spuściłem spodnie, wycelowałem w klozet i...i strzeliłem kupą w podniesioną deskę. Odwróciłem się żeby zobaczyć co jest grane a tam kolejny strzał, tym razem w ścianę. Zawołałem szybko Jacka, żeby i on to zobaczył bo bałem się, że nikt mi w to nie uwierzy. Gdy dobiegł do klopa pół ściany, cała deska i pokrywa, spłuczka, i kawał podłogi było już zasrane. Jacek gdy zobaczył co się dzieje upadł na podłogę i ze śmiechu nie mógł nic powiedzieć. A ja strzelałem dalej. Wywołało to u mnie taka falę śmiechu, że nie mogłem kontrolować gdzie sikam i naszczałem na pół podłogi. Najlepsze było to, że drzwi wejściowe do mieszkania nie były zamknięte na zamek, a mieściły się one na wprost wejścia do kibla, gdzie drzwi nie było jeszcze w ogóle, a koleżanka wychowawczyni mogła przyjść w każdej chwili. Po kilku minutach zasoby mojej kupy się wyczerpały i po opanowaniu śmiechu zaczęliśmy kombinować jak to posprzątać. Przynieśliśmy cały papier jaki był w mieszkaniu i zaczęło się wielkie sprzątanie. Śpiesząc się, żeby nikt tego nie zobaczył naj***liśmy pełno papieru do klopa a ten wziął i się zapchał! Sytuacja powoli stawała się dramatyczna. Nie wiele myśląc w tylko mi znany sposób odblokowałem kibel, prawie rzygając przy tym. Żeby nie popełnić ponownie błędu z zapchaniem sracza, papier z gównem rzucałem na folię, która osłaniała podłogę przed farbą. Sprzątanie zajęło nam ok. 30 minut albo i dłużej. Po pomalowaniu do końca mieszkania, zawinęliśmy całe te g****o w folie i czekaliśmy na opiekunkę. Gdy ta przyszła była bardzo zadowolona z efektów naszej pracy, dała nam dodatkowo po 5 dych i skierowaliśmy się w stronę wyjścia. Koleżanka pani W. chciała jednak, żebyśmy zostawili jej folie bo może się jej jeszcze przydać. W pierwszym momencie nie wiedziałem co powiedzieć, ale coś tam naściemnialiśmy, że jest podarta i w ogóle jest fe i sobie poszliśmy. Zadowoleni z siebie udaliśmy się w siną dal. Do końca szkoły Pani W. mówiła już do mnie po imieniu, dostawałem same pozytywne oceny, na zakończenie technikum miałem wzorowe zachowanie no i oczywiście zdałem maturę. Mówicie co chcecie, ale ja wiem, że to wszystko dzięki mojej kupie.