Jestem z nim 2 lata, on jest po rozwodzie.

No wlasnie. Jest rozwiedziony. Zona go zdradzala. Maja dziecko. Ona chce go pozbawic praw, by jej obecny partner z ktorym ma 2ke dzieci zaadoptowal jego corke,twierdzi,ze nie dawal jej tego czego oczekiwala ( a oczekiwala pieniedzy, samochodu itp.) prace ma skromna, nie zarabia kokosow ale zyje i wiaze koniec z koncem. I tak, jestesmy razem. Poznalismy sie 6mc po tym gdy ona odeszla definitywnie od niego, bylismy jako kumple, fajne spotkania, rozmowy itp. Po czasie zaczely sie deklaracje z jego strony, ze chce ze mna spedzic reszte zycia, ze pragnie slubu itp. I na tym sie skonczylo. Wielka burza, rozwod i koniec. Koniec z czulosciami, deklaracjami, na pytania moje, rozmowe twierdzi,ze szanuje i jestem mu bliska ale juz nie chce zwiazkow z zadna kobieta. Nie chce tracic ze mna kontaktu bo dobrze sie rozumiemy. Nie sypiamy ze soba! Zaznaczam i nie ma aluzji co do tego! Jego zycie na codzien wyglada ot tak: dom, praca, hobby...zmaga sie na dodatek z problemami zdrowotnymi. Ja rozumiem, problemy, sad, pozbawienie praw i teraz zdrowie, ale... Bardzo go kocham, ale czy jest sens- taka rutyna, taka niepewnosc!

Czytam to, co piszesz i zaczynam sie bac. Jestem w bardzo podobnej sytuacji, moj partner jest po rozwodzie z winy zony, maja corke. W tej chwili tocza sie jeszcze sprawy o podzial majatku i uregulowanie kontaktow z corka (zona robi problemy choc jeszcze przed rozwodem zamieszkala z innym facetem). No i poki co, moj partner zapewnia mnie, ze chce spedzic ze mna reszte zycia, wziac slub, miec dziecko. Tylko co bedzie dalej..

W jego przypadku nie ma podzialu majatku. Sa po rozwodzie, sprawa o alimenty jest ale on chce dna na dziecko ta znowu sie nie zgadza bo nie chce sie bawic i woli odrazu by sie zrzekl. Zakrecone to wszystko. Im wiecej spraw tym bardziej jest jakby nieobecny ale mowi ze potrzebuje z kims porozmawiac, bo nie ma nikogo. Nasze relacje to ot tak jak kolezanka z kolega- nie wiem ile wytrzymam bo naprawde emocje mam, ale staram sie cierpliwie podchodzic, ze nie napisze- naiwnie. Ile byli malzenstwem? W jakim wieku jest on i Ty?

Potraktował ciè jak wygodne koło ratunkowe, ramiè do wsparcia, i 24 godzinną pomoc psychoterapeutyczną. I na tym koniec z jego strony. A ty , powodowana współczuciem, potrzebą matkowania, zaangazowałas siè za bardzo i niepotrzebnie. Murzyn zrobił swoje.....

Postaw sie w jego sytuacji,sama zobaczysz,ile stres moze narobic szkod.To,co z poczatku mowil,byc moze teraz go to przerasta..nie oczekuj od razu deklaracji,daj mu sie uporac ze wszystkim

Co bedzie to bedzie, bede go wspierac bo kocham a jak wyjdzie trudno. Przynajmniej mam dowody,ze nie jest taki jak przewaga niedojrzalych facetow. Nie skacze, nie szuka partnerek, non stop jest ze mna w kontakcie, przezywa wiem, jeszcze nabawil sie nerwicy. Jezeli stwierdzi,ze juz nie pokocha nikogo, uszanuje ale moze dzieci temu zyskam przyjaciela. Wiemy o sobie wszystko. Jego mame znam jak i tate i traktuja mnie jak corke. Nawet mam takie odczucie,ze oni bardziej chca tego zwiazku nic on ze mna ale nic na sile! Czas pokaze!