Małżeństwa 100 lat temu

no może dla innej byłby ideałem ale co zrobić kiedy kochał właśnie ją ?:) milość to nie matematyka :)

Ofiarę życia bez miłości. Życie u boku kobiety która na niego patrzy bez miłości. Śpią razem, przytulają się i on wie że ona go nie kocha. To jest wielki tragizm.

Dlatego ze służącą sie puścił :P

To zależy od oka patrzącego.Tz druga osoba.Inaczej bywa postrzegana. Wracając do małżeństw z przed wieku,to było mniej rozwodów.Wynikało to z tego ,że wtedy się tak łatwo nie rozchodziło,tylko trwało nawet jak było źle?Coś w stylu: bo co inni powiedzą?A może chodziło też o majątki?

wie albo nie wie , kocha albo nie kocha ... Barbara był bardzo histeryczna i sama nie wiedział w końcu czy go kochała czy nie . przecież kiedy Bogumił ją zdradzał ze służącą kiedy ona mieszkała z dziećmi w Kalińcu to przecież popadła w chorobę . To że czasmi plotła trzy po trzy - czy to jest dowód na brak milości ? Czy przeżyte całe życie razem , w miarę zgodnie , w jedności celu , szacunku i trosce - czy to nie jest miłość ?

Zdradził Bogumiłę? Nie pamiętam. Czytałem książke bardzo dawno temu.

No puścił się- ale tylko cieleśnie:P

Kurna Barbarę. Pomyłka. Czy przeżyte całe życie razem , w miarę zgodnie , w jedności celu , szacunku i trosce - czy to nie jest miłość ? Nie. To jest życie w zgodzie, szacunku, ale nie razem tylko obok.

kto miał majątek ten możę i nie rozchodził sie dla majątku . może . kto bał sie co ludzie powiedzą mozęi z tego powodu sie nie rozwodził . może ile ludzi tyle historii i powodów . moim zdaniem ludzie kiedyś więcej wybaczali ale i sami oczekiwali wybaczenia . teraz ,,,,ech ..

a jak twoim zdaniem wygląda życie razem ?

Kochać i wiedzieć że jest się kochanym.

wiedzieć ,ze sie jest kochanym - to znaczy jak chcesz sie tego dowiedzieć ?

Zależy co wybaczać.Są 'przewiny'i'przewiny'. A Barbara?Dla mnie byla niedojrzała.Raz jej się wydawało,ze kocha męża,innym razem że nie,a nawet ,że się go wstydzi.Że też on to wytrzymywał. I jeszcze na koniec jak opuszczała dom,zapomniała jego zdjęcia zabrać.Ta scena mnie zawsze przybija.

jak widać 100 lat temu ludzie byli dla siebie bardziej łaskawi w wybaczaniu . yteraz bye głupota i już rozwód

Jak się dowiedzieć? Słyszeć i czuć.

Dla mnie jak jedna osoba nie liczy się z drugą,to to nie jest miłość.O,po tym można poznać,czy się jest kochanym,czy żyje z przyzwyczajeniem.To tak w skrócie.

czyli jeśli spotkach mężczyznę k ory całym swoim zachowaniem będize pokazywał jak jesteś ważna i droga ale nigdy nie powie że ci kocha , nigdy nie edize sklonny d czułych wyznań - to stwierdzisz , że cie nie kocha bo tego nie słyszysz ?

a coż złego jest w przyzwyczaniu do kochanego czlowieka ?

Czyli to, czyli tamto. Nieważne. Każdy ma swoją interpretację miłości.

oczywiście inne wyobrażenie o miłości ma nastolatka dla której albo sie kocha albo nie a inne czlowik dojrzały który wie że świat - niestety - nie jest czarno biały :)

Przyzwyczajenie do kochanej osoby jest w porządku.Nie dobre sa tylko związki,gdy jest się z kimś z przyzwyczajenia,a nie z miłości.Tak myślę.

Tak czy inaczej, było lepiej. Wolałabym mieć już męża i dziecko, nie martwić się, nie musieć samodzielnie walczyć, a mieć kogoś u boku, kto by mnie zwyczajnie wsparł. Ciężko jest znaleźć mężczyznę zaradnego, robotnego, a w dodatku w miarę inteligentnego - ale inteligentnego życiowo, to nie musi być żaden profesorek z różą w zębach.

myślę ,zei związki oparte na przywiązaniu , przyzwyczajeniu moga być dobre i budujące . Jeśli oboje małżonkowie śa w tym zgodni , jeśli ich oczekiwania co do stanów emocjonalnych nawzajem sie nie wykluczają a uzpełniają - takie mażeństwo mozę być stabilniejsze i trwalsze niż niejedno zawiązane z " szaleńczej " miłości .

Znów o małżeństwach i związkach z rozsądku? Nie wciskam nikomu swoich przekonań i nie dyskredytuje innych, ale prawda jest taka że taki związek nie będzie szczęśliwy. Można się złośliwie przyczepić co to znaczy związek szczęśliwy, i znów że "czy związek oparty na szacunku i torszczeniu się o siebie to nie miłosć"? Pominę to. Taki związek może być przez jakiś czas fajny, wydawać się że właśnie tego się chce, ale po latach podsumuje się swoje życie i okaże sie że tego najważniejszego zabrakło. No ale co kto lubi. Ja bym świadomie nigdy na takie życie sie nie skazał.

masz rację . pomiń to . oraz cały temat :)

Jeżeli obydwoje maja do siebie właśnie to 'przyzwyczajenie'i 'przywiązanie' jak to opisujesz,to to jest właśnie miłość.Myślałam ze to jasne.że rozmawiamy o prawdziwej miłości a nie zauroczeniu.Oczywiste to jest. Niedobrze,jak jedna osoba jest przy drugiej tylko z przyzwyczajenia,bo nie trafiła na miłość.Z reszta kiedyś może trafić na 'swojego' człowieka.I juz widze,jak zostaje z e starym partnerem,ze wzgledu na tylko przyzwyczajenie :/

Kolejny raz próbujesz mnie obrazić bo mam inne zdanie nić Ty. Gratuluje dojrzałości.

młość jako tak - zmienia się . nie jest taka sama w wieku lat 20 czy 50 , zmienia sie i ewoluje razem z małżonkami i okolicznościami ich życia . I nie ma w tym niczego zlego ,ze w pewnym etapie życia bardziej przypomina czułą troskę niż dziką namiętność , \to jest dojrzewanie wraz z miłością :)

gdybym chciała cię obrazić - zrobiłabym to . skoro chcesz pomijać wywody rozmówców , nie konwersować ale monologować - proszę bardzo - jesli właśnie taka formuła cię zadawała .

zadowala