Duzo krzyczę na 2 letnią córkę.

Moje dziecko jest kochane, jak kazde dziecko dla matki (a wlasciwie nie kazde, no ale wiekszosc). Corka - 2 latka, jest wszedobylska, wlezie gdzie sie da, zajrzy tam gdzie trzeba i nie trzeba. Znajdzie wszystko, wszedzie poleci... Czasem wiadomo, marudzi, narzeka, buntuje sie, piszczy. Zwlaszcza gdy jest zmeczona, bo tak to nie ma problemu. Problem jest raczej we mnie. Mimo, ze jestem przedszkolanka, na swoje dziecko sporo podnosze glos. Moze dlatego, ze jestem z nia sama, a maz wraca dopiero za 2 miesiace, moze dlatego, ze hormony mi szaleja (5 miesiac ciazy). Codziennie rano obiecuje sobie, ze dzis na nia nie krzykne. I cholera, nie wychodzi. Na dzieci w przedszkolu nie podnosilam glosu, czemu z moim jest inaczej?

Krzyczysz,bo mozesz sie na niej bezkarnie wyzyc.:( Obce dzieci poskarzylyby sie rodzicom. Robisz dziecku psychiczna krzywde,to wiesz?

Porozmawiaj z psychologiem.Szkoda dziecka.:(:(:(Jak urodzisz to bedzie juz calkiem no bocznym torze,a przeciez jest jeszcze mala i potrzebuje milosci.

twoje dziecko jest nadpopudliwe;))skontaktuj sie ze specjalista;))nie krzycz.... to dziecko ktore zyje w innym swiecie.... ,powinnas to zrozumiec ....tez bylas dzieckiem;)))

jezu następny temat zakładasz. Idź isę psychologa pytaj psycholko