nigdy nie pomyslałabym ze moje zycie bedzie wygladalo tak zalosnie a mam 30 sci

bez pracy bez meza bez dzieci z jaskra z zakazem dźwigania z 10 kg nadwagi -bulimia bez przyjacioł bo sama siebie nie lubie jak mam wiec innych lubic spedzajaca godziny w domu Boze a miało byc zupelnie inaczej

współczuję ci jaskry bulimii nie bo to twoja wina jest jesteś jeszcze młoda po prostu weź się w garść wiem że to tak dość absurdalnie brzmi ale pierwszy krok jest najtrudniejszy

nie moge znalezc pracy nie wolno mi dzwigac -nawet biedronka odpada;/ jak mam sie brac w garsc>?

Spędzasz godziny w domu, to co jesteś cyganką czy jakimś innym mongołem, że to taka męka dla ciebie? :D

nie wiem czy jestem mongołką, ale bym chciała biec nago przed siebie i się nigdy nie zatrzymać

To biegnij

Bez wzgledu na to czy bedziesz naga czy nie w koncu ruszysz pupe

m

To ja mam identycznie, tylko nie mam jaskry ani nadwagi, choć też mam wadę wzorku, jestem krótkowidzem.

ja mam tak: 30l, bez męża, bez dzieci, bez pracy, bez swojego mieszkania, a więc autorko naprawdę nie jesteś sama w takiej sytuacji.

ja mam 24 lata i brak wykształcenia wyższego, pracy, pieniędzy, przyjaciół…nie mówiąc o samochodzie czy mieszkaniu

Wziął bym cię do siebie na wieś z chęcią, ale ty pewnie miastowa ja kawaler 32 lata

A kto Was utrzymuje ?

ja bym chciała faceta ze wsi, choć jestem miastowa, więc różnie z tym bywa. Napisz coś więcej o sobie, masz gospodarstwo?

Ja też mam 30 lat bulimie ( leczę się ale z przerwami co najgorsze) bo mam dziecko 1.5 roczne męża nieroba stos problemów kredyt, studia zaoczne i marną prace zwyczajnie za porządne zabranie się za siebie nie mam czasu nieraz padam ze zmęczenia, więc Ty kochana nie narzekaj bo masz czas na terapie i leczenie a ja chociaż bardzo chce nie mam czasu nieraz głowy umyć, nic cie nie tłumaczy wszystko przed Tobą Trzymaj się. Powodzenia

Ja też nigdy nie pomyślałbym, albo raczej nie chciałem o tym myśleć, bo miałem lęk przed przyszłością. Ale przyszłość przyszła i mam depresję, nerwicę, konflikt z dziewczyną, brak pracy od wielu lat, nieporadność życiową, brak poczucia celu... Co dalej? Co by nie było, to wszystko wymaga wysiłku, który mnie zniechęca. Ale co tu dużo gadać, ja nigdy nie byłem zdrowy emocjonalnie.

Do psychologa marsz!

tak was czytam,forum nieudacznikow normalnie;tu w sieci niejeden kozakuje,tylko realia zyciowe jak widac was przerastaja;Kobieto 30l i niczego w zyciu nie osiagnelas?Przykre,tylko wiesz,siedzac tu non stop,raczej problemow nie rozwiazesz.Wina raczej lezy w Tobie,niezaradna jestes,stad nie umiesz niczgo osiagnac;

dziecko każda małolata jest w stanie zmajstrować z byle przydupasem, wiec to nie jest zadne dokonanie zyciowe. Coraz wiecej rozwodow, wiec malzenstwo tez nie jest jakims 8 cudem swiata, znajdz tylko pracę i bedzie dobrze, poszukaj zadowolenia z bycia po prostu na tym swiecie. I nie uzalezniaj szczescia od innych, bo nigdy go nie znajdziesz..

Do goscia z 11.43- masz klasycznego lenia w tyłku, i tyle. Autorko, bulimia wymaga pelnej lodówki. Kto ją zaopatruje? Z czego zyjesz? Też musisz kopnąc się w d..., i wziąć do roboty. Czas użalania nad sobą musi się skonczyć, pora na działanie.

Do goscia z 11.43- masz klasycznego lenia w tyłku x Niestety, mam zdiagnozowaną nerwicę i depresję. Też nie chciałem w to wierzyć, myślałem, że to lenistwo, że tylko moja wina, ale jednak nie, ale miło, że mnie pocieszasz ;)