Jestem gotowa na milosc, ale nie moge jej spotkac.

Przyszedl taki czas, kiedy moge powiedziec ze chce stworzyc zwiazek, taki dojrzaly. Problem w tym,ze ja nie umiem sie zakochac. Noi pytanie czy ja nie potrafie sie zakochac czy zakochanie przychodzi samo kiedy poznaje sie odpowiednia osobe.

Wyobrazam sobie jak moze zabrzmiec ten moj temat. Desperatka :) Ale naszly mnie dzisiaj wlasnie takie mysli i postanowilam zapytac jak to bylo u Was. Czy tez czekaliscie dlugo na kogos wyjatkowego?

Też jestem gotowa ale wątpię, że uda mi się znaleźć miłość. Męczę się sama... Jest we mnie tyle dobrych uczuć, którymi chciałabym kogoś obdarzyć.

W tym tkwi wasz problem. Macie oczekiwania i plan. Zamiast nastawiać się na tą waszą miłość powściągnijcie wodzę fantazji i po prostu spotykajcie się ze znajomymi, żyjcie, poznawajcie ludzi i nie oczekujcie od nich Bóg wie czego. Miłość sama przychodzi. Zawsze mnie to martwiło i to chyba stanowi problem większości kobiet, mianowicie wiążecie się z kimś i potem po roku lub dwóch latach zastanawiacie się co do tej osoby czujecie. Jak można tak postępować? Najśmieszniejsze jest to, że od faceta oczekujecie uczucia, deklaracji, adorowania, wielbienia... same zaś skrywacie swoją niepewność głęboko pod maską, którą przywdziewacie na tą okazję. Potem okazuje się, że nie jesteście niczego pewne i to ostatecznie może doprowadzić do zakończenia waszych relacji. Oczywiście obwinicie za to faceta, a nie swoje lekkomyślne i nielogiczne postępowanie, decyzje.

Tak chyba wlasnie powinno byc. Podobno milosci sie nie szuka. Ale ja chyba nie potrafie zyc sama, uwielbiam dzielic swoj czas z kims wyjatkowym. Staram sie skupic na spotykaniu sie z ludzmi,ale musze powiedziec ze zawsze mi brakuje tego kogos bliskiego.