Do osob ktore nie maja w ogole znajomych

Jak to sie stalo, ze nie macie w ogole znajomych?

no co ty ja mam pelen fb

Hmm, to nie tak, że nie mam znajomych w ogóle. Mam znajomych w pracy, ale gdybym pracy nie miała to i znajomych by nie było. Nie mam problemu z poznawaniem nowych ludzi, ale po prostu lubię być sama. Jestem odludkiem do kwadratu - i to jest powód dla którego nie mam znajomych poza moją aktualną pracą. Aha! Zawsze palę za sobą mosty, więc jeśli miałabym zmienić pracę to zmieniłabym też znajomych.

też pale mosty, nie mam znajomych bliskich tylko w pracy czesc co slychac i tyle, zmieniam prace zmieniam znajomych

i ja tez pale mosty

Ja nie mam, a mam już 30l, całe życie byłam nieśmiałym odludkiem i tak mi zostało. Poza tym nudzą mnie płytkie rozmowy, wolę poczytać ciekawą książkę niż gadać o bzdurach.

ja nie palę mostów, ale znajomych mam niewielu,ja tego nie potrzebuję , mam swój własny świat i tylko garstka przyjaciół ma do niego wstęp i to mi wystarcza

normalnie,pokasowałam plotkarskie pindki ,telefon zmieniłam od razu odetchnęłam,mam przyjaciela którego uwielbiam bo nie jest taki jak inni czyli nuuuudny namolny płytki prymitywny przyziemny zniewolony itd

Mi wystarczy jedna przyjaciółka. Wiem zdradzam, mam dzieci, żonę. Ale ciężko mi teraz jestem, jedynym żywicielem rodziny. Mam teraz ciężko z kasą. Boję się bardzo, że zabraknie mi dla nich pieniędzy. Ona mnie wysłucha wspiera. Żona tylko warczy, wiecznie niezadowolona, echhh kiedy miałem pieniądze to wszystko było dobrze...takie są kobiety. Taka prawda okazuje się. Dobrze, że mam tą drugą przynajmniej jest z kim pogadać.

Znajomych mam. Nie mam do kogo zadzwonić w razie sytuacji "bardzo awaryjnej" bo mi wstyd. Nie chcę obarczać, lub mieć długi w postaci przysługi. Nie mam z kim pogadać na byle jaki temat, lub pomarudzić, bo jako "kobieta", chcę... ale nie wypada. Nie oczekuję wiele i sama też wiele nie daję oprócz wysłuchania (poradnia ze mnie marna). Szkoda, że przyjaciół którzy zrozumieją, że nie zawsze lubię wyjść, bo źle czuję się ze sobą - to brak, bo znajomych - to tak, mam.

Ja też nie mam, ale to wynika z mojego charakteru - zawsze byłam zamknięta, cicha, spokojna. Zero imprez, zero zabaw z koleżankami. W liceum porobiły się paczki, a ja byłam sama, bo nie chodziłam na imprezy, na picie wódki. Potem Liceum minęło, na studiach niezbyty umiałam się zaaklimatyzować, tj. z kimś tam rozmawiałam, ale nie na tyle, żeby jakoś na super poziomie znajomości być. Ciężko mi z tym. Pozdrawiam wszystkich introwertyków