Zrobiłam pierwszy krok

Poznaliśmy się przypadkiem jakoś 2 tygodnie temu, ale ja w tamtym dniu byłam nieśmiała i mimo, że mnie zagadywał, odpowiadałam półsłówkami. Teraz postanowiłam zaprosić go do znajomych na facebooku i zagadałam o tamtym spotkaniu, odpisał mi i rozmowa wg mnie była żywa, nie wybąkiwał jednym słowem, nie miałam problemu "ojej, co teraz napisać", moim zdaniem było bardzo kumpelsko... a w pewnym momencie nawet mnie rozśmieszył (akurat trafiło się nam obgadać jego kolegę). Zastanawiam się, czy do dobry pomysł był z tym tematem obgadywania jego kumpla, chociaż on sam zaczął się trochę podśmiewać z jego narcyzmu... Wymieniliśmy około 20 wiadomości od osoby i on musiał iść, więc się pożegnaliśmy i cisza. Tego samego dnia znowu widziałam go na facebooku, ale się nie odzywał. Dlaczego? Dramatyzuję? :D

ludzie obgadujący, krytykujący za plecami innych zwykle nie mają nic ciekawego do powiedzenia i powtarzają, dosłownie małpują innych, są niekreatywni, to ludzie z kompleksami wyniesionymi z czasów dzieciństwa, zwykle nerwowi cholerycy tłumiący emocje... nieraz zdarzy ci się oberwać po ryju za krytykę. Powodzenia :)

Nie było tak tragicznie, zwróciłam mu uwagę, że może nie powinien, ale uznał, że mu się należy.

Zresztą, mniejsza o to obgadywanie - czemu nie pisze?

jego nastawienie do ludzi, na przykładzie krytykowania, jest proste jak konstrukcja cepa ;) To człowiek, którego celem jest wyszukanie ofiary i owinięcie jej wokół palca (ciebie), jego motto "żadnych ustępstw". Czy nie jest przypadkiem nad apodyktyczny? Chociaż możliwe, że tę cechę w początkowej fazie zgrabnie maskuje, po czasie wypłynie. Ten osobnik daje ci do zrozumienia, że to on rządzi. To bezuczuciowy, pseudospołeczny psychol :)