Miałem straszne dzieciństwo, teraz mam problemy z ludźmi..

Nie umiem nawiązywać relacji, nie umiem być miły, nawet dls osób, które lubię, szanuję i które są dla mnie miłe. Ludzie twierdzą, że jestem konfliktowy, opryskliwy. Choć nikogo nie wyzywam takie mają zdanie o mnie, bo nir potrafię z nikim uciąć luźnej pogawędki, powiedzieć czegoś miłego. Zawsze jak ktoś ze mną rozmawia, to foszukuje się w tym drugiego dna. Wmawiam sobie, że w duchu się ze mnie śmieje. Wychodzę na odludka, ludzi którzy jakimś cudem mnie polubią nie potrafię przy sobie zatrzymać , się do nich zbliżyć. Moje dziecinstwo bylo pieklem na ziemii i dorosle zycie tez takie pozostanie. Mam 21 lat..

nie p*****l diagnoza to polowa sukcesu w leczeniu

to nie wina rodziców tylko po prostu masz taki charakter

Byłem prześladowany w szkole bo w domu była bieda. Bity przez matkę i molestowany przez ojczyma. Dalej twierdzisz że nie wina rodziców? A teraz w chacie ciągle awantury matki i popijawy z jej facetem..

IDZ DO PSYCHOLOGA

Po co co mi to da? Jakby tego bylo malo to jeszcze mam problemy zdrowoyne z zatokami i uszami które potęgują uczucie zniechęcenia do życia..

są ludzie co rodzą się w patologii i wychodzą z niej ale są też ludzie co w patologii trwają mój ojciec był katowany przez rodziców i co jest normalny

Najwygodniej zwalic na dziecinstwo.Wielu ludzi ktorzy do czegos doszli pochodzilo z domu dziecka,byla molestowana,nie Ty jeden tego doswiadczyles

Ja po prostu myślę że to jest powiazane ze sobą. Jeszcze przed tymi traumatycznymi wydarzeniami 1 - 3 klasa podstawowki. Bylem wesolym dzieciskiem z mnostwem przyjaciol nawiazywanie relacji z innymi bylo dla mnie pestka wiec cos musialo mi się poprzestawiac w glowie przez to wszystko. .

psycholog jest wlasnie od pomocy w rozwiazywaniu takich problemow

psycholog umie tylko kiwać głową, udzielac rad w stylu: "weź się w garść, wyjdź do ludzi", wyciągać rękę po pieniądze i zapraszać na następne spotkanie za tydzień.