Ateistka na chrzcie

Nie jestem pewna, czy zadaję pytanie w dobrym dziale, ale pomyślałam, ale zaryzykuję. Jestem osobą niewierzącą i nie kryję się z tym. Otrzymałam od siostry ciotecznej zaproszenie na chrzest z obiadem. Czy powinnam przyjąć zaproszenie? Z jednej strony nie mam tam co świętować, ale z drugiej cała rodzina będzie...

No cóż, uważam, że powinnaś postąpić wg swojego przekonania. Jeśli uważasz, że chrzest nie jest powodem do świętowania i obchodzenie tego wydarzenia jest sprzeczne z tym w co wierzysz- nie idź. Bądź konsekwentna w tym co robisz o ile Twój ateizm nie jest tylko "na pokaz". Po co uczestniczyć w czymś, czym gardzisz? Nie ma sensu. Rodzina niech przyjmie do wiadomości, że wśród nich jest ktoś, kto w NIC nie wierzy i po sprawie;-) Przestaną Cię z czasem zapraszać, na śluby, chrzty i komunie- skończą się tym samym Twoje dylematy. Pzdr.

Jak nie wierzysz to wszystko jedno. Chcesz to idź spotkać się z rodziną, w sumie szkoda dzieciaka. Od małego indoktrynacja.

To już od ciebie zależy czy chcesz w tym uczestniczyć czy nie. Przecież nikt ateisty z kościoła nie wyrzuci. Możesz stanąć gdzieś z tyłu, żeby modlącym się nie przeszkadzać i obejrzeć cała ceremonię nie modląc sie. Bo nie wierzę, ze będąc na jakichś wycieczkach polskich czy zagranicznych nigdy nie zwiedziałaś żadnego kościoła, albo nie byłaś na jakimś koncercie organowym w nim. I wiara akurat nic tu nie ma do rzeczy, tylko chęć :) Ja na przykład nie jestem muzułmanką, ale zwiedzajac meczety pantofle przed wejściem musiałam zostawić. Tak samo ty, wchodząc i wychodząc z kościoła powinnaś sie przeżegnać, ręka ci nie odpadnie, gwarantuję :)

Jeśli stać Cię na to, żeby uprzejmie stać i oglądać z zainteresowaniem analogicznym do - powiedzmy - oglądania egzotycznych rytuałów za granicą, to nie widzę problemu. Ale jeśli miałabyś się wyrywać z uwagami, które byłyby nie na miejscu zarówno na chrzcie, jak i na, dajmy na to, barmicwie, to lepiej nie idź. Idź i uszanuj albo nie idź.

Potraktuj to właśnie jak spotkanie rodzinne. Idź i ciesz się ze spotkania z bliskimi, a godzinę w kościele wytrzymasz :)

Oczywiście. Ja chodzę na takie uroczystości, tylko po prostu siadam z boku i nie biorę udziału we mszy - nie klękam, nie wstaję, nie modlę się - po prostu jestem. Rodzina chce celebrować święto w Twoim towarzystwie, i to się liczy. Troszkę inaczej porównując - to, że Ty nie obchodzisz imienin nie oznacza, że masz odrzucić zaproszenie na czyjeś imieniny. Analogia z innych półek, ale pozwoliłam sobie na nią ze względu na bardzo prosty sposób przekazu :)

A na wigilię też odrzucasz zaproszenie od rodziny czy jednak siadasz z nimi do stołu i się łamiesz z nimi opłatkiem? Bo jeśli tak to widzę rozdwojenie jaźni u ciebie. A co jak ktoś z twoich bliskich umrze? Nie pojdziesz na pogrzeb bo jesteś niewierząca?

NIe jesteś bezpośrednią uczestniczką ceremonii religijnej, więc nie rozumiem problemu. Na śluby/pogrzeby też nie chodzisz? Ostentacyjne wypięcie sie na rodzinną uroczystość to taki sam przejaw fanatyzmu jaki prezentują niektórzy katolicy.