Chciałabym nic nie czuć i stać się zimna jak lód

Jestem już dobrze po 20 roku życia, w dalszym ciągu pozostaję sama i nie ma żadnych przesłanek ku temu, bym kiedykolwiek spotkała kogoś, u boku którego będę się czuła kochana i ważna. Mam strasznego pecha do facetów: - pierwszy (moja licealna miłość) najpierw mnie w sobie rozkochał, a potem uznał, że woli chłopców. W dodatku jeszcze na zawsze wyjechał do UK. - drugi (poznałam go na studiach) okazał się schizofrenikiem i ćpunem w jednym. Trudno mi było od niego uciec - próbował mnie uzależnić od siebie. -trzeci (również kolega ze studiów), o którym nadal często myślę, był zbyt zamknięty w sobie i w końcu nie udało mi się do niego dotrzeć. -czwarty (którego znam dopiero od niedawna, ale już zdążył mocno namieszać) na początku wydawał mi się kimś bliskim ideału, ale wczoraj poznałam jego inną, gorszą twarz - bezczelnego buca i erotomana, który myśli, że może poderwać każdą. To, jak się zachowywał, bardzo mnie zabolało, bo nie tego oczekiwałam. Mam już dość tego wszystkiego. Nie chcę już się zakochiwać, myśleć o mężczyznach. Chcę nic nie czuć. Lepiej być zimną suką niż taką wrażliwą duszą jak ja.

Kto ma podobnie?

oj niestety skądś to znam... dzisiejsi faceci to w dużej mierze emocjonalni popaprańcy

Bo kurfa same wybieracie popaprańców a potem zdziwienie. Jakoś niektóre potrafią wybrać dobrze i żyją jakoś w związkach a takie jak niektóre na kafeterii same mają coś z deklem skoro jeden za drugim to burak waszym zdaniem.