ide spac by jutro moc znowu wstac i wegetowac

I tak k***a w kolko, dzien w dzien, nie wiedzac ku czemu to wszystko zmierza, rozwala mnie wewnetrznie, przestalam juz myslec, nawet o jedzeniu juz nie mysle, o spaniu, chociaz jestem padnieta, mam w glowie miazge i metlik, ze nie wiem czasami jak sie nazywam, chce zeby bralko mi juz definitywnie sil i tchu, bo jestem juz tym wszystkim zmeczona... licze na to ze moze bog bedzie tak laskawy, ze odejde we snie, moze jakis tetniak szczeli...

Zyje jakas falszywa nadzieja, jakas iluzja, fantazja, jestem pusta w srodku, wypalona, wyprana z uczuc, jestem tu im zbedna, zawadzam im, przeszkadzam, beze mnie byloby im latwiej, lzej, nie bylabym ich ciezarem, nie musieli by sie mnie juz wstydzic, i tak to wszystko dalej nie ma sensu, nie widze zadnego rozwiazania, nie chced juz widziec zadnych rozwiazan, caly czas czuje jakis lek, niepokoj... Jestem ochydna, odrazajaca, czuje do sb nienawisc i obrzydzenie, jestem chora, czuje to poprostu, mecze sie ze soba...moja dusza krzyczy.

witam Cie masz ochote umowic się na seks i poznac milosc zycia?

zazdroszczę problemów. A właściwie ilości wolnego czasu.