Życiowy nieudacznik prośba o poradę

Odkąd pamiętam w szkole zawsze miałam super oceny ze wszystkich przedmiotów. Dopiero w liceum nie miałam paska na świadectwie a średnia była w okolicach 4,5. Po LO poszłam na studia i zrobiłam licencjat z filologii hiszpańskiej z tłumaczeniami, bez uprawnień do uczenia w szkole czego żałuję. Oprócz tego w każde wakacje pracowałam w rodzinnej firmie. Po obronie mój świat się załamał. Mama wyprowadziła się z domu, zaczęły się rodzinne awantury, majątkowe spory. Zabrakło sił i motywacji by kontynuować studia. Powodów było wiele: brak kasy, życiowy zakręt spowodowany sytuacją rodzinną i moje własne psychiczne ograniczenia. Odkąd pamiętam byłam nieśmiała i nie wierzyłam we własne możliwości, jak nie dostałam najlepszej oceny to byłam załamana. Do tego wszystkiego wstydziłam się zawsze mówić - a tu bach poszłam na studia językowe, gdzie mówić trzeba! Studia jakoś zmęczyłam, przebolałam to, że kiedy miałam coś powiedzieć przy swojej grupie to wychodziłam na idiotkę. Zasychało mi w gardle, zapominałam słów, paliłam buraka. Ludzi to śmieszyło. Obecnie mija 3 rok kiedy nie poszłam na studia drugiego stopnia. Czuję się z tym fatalnie. Pracuję w firmie mojej mamy, nijak się rozwijam zawodowo zwłaszcza jeśli chodzi o język. Koleżanki pokończyły studia już dawno i pracują. A ja? Nie wiem co mam robić. Myślałam nad dokończeniem studiów ale zaocznie. O dziwo kierunek w tym roku nie ruszył i przestawili mi możliwość przeniesienia na studia dzienne. Ja się tego tak strasznie boję, że nie mam nawet siły żeby tam zadzwonić i zadeklarować "Tak chcę studiować dziennie". Myślałam nawet o rozpoczęciu całkiem nowych studiów. Zapisałam się na 1 rok jednak nawet tam nie poszłam bo chorowałam przez tydzień i w ogóle nie wiem czy mi się chce zaczynać od zera.

Dzisiaj nie poszłam do pracy. Taki mam jakiś brak chęci do robienia czegokolwiek

O, zniknął z tematu wieśniak od kotków i pipek

pipka to zewnętrzny kobiecy narząd płciowy

powiem tak bardzo się cieszę że niunie bogatych rodziców muszą spuścić uszy i żyć jak przeciętny polak bo niby dlaczego ty miałabyś mieć w życiu lepiej niż inni , bo urodziłaś się bogato , w czym jesteś lepsza od innych ? zejdz na ziemie córunia , witamy w polandii gdzie każdy dzień to walka o przetrwanie

Czy jest tu ktoś? Może byliście w podobnej sytuacji?

autorko, jesteś niewinną panienką kotku

Powiem brutalnie- jakbys nie miała na chleb, i zero perspektyw na własny kąt, to szybko bys zasuwała na te studia, i cièzko pracowała, by je skonczyc. Problem z niesmialoscią ma wielu ludzi, w skrajnych stanach szukają profesjonalnej pomocy, grup wsparcia, a nie jojczą rozmemłane. Teraz, kiedy jest pusto na plazach, pojedz nad morze, gadaj, krzycz, ile wlezie, wykrzycz wszystko, co ciè boli. Walcz ze swoim strachem, ktory siedzi w twojej głowie i przeszkadza ci zyc!

autorko brzmisz jak kolejna idiotka pt . ''nie będę się męczyc pracą bo się spocę'' jeszcze życie da ci takiego kopa że zapomnisz i biegiem polecisz zarabiać na siebie

Chyba zgodzę się ze wszystkim co napisaliście może poza tym, że nie czuję się lepsza od innych :( przeciwnie, ciągle się porównuję z innymi i dochodzę do wniosku, że jestem beznadziejna albo w ogóle bez porównań zakładam, że jestem gorsza i już.