Jest tu jakiś wolontariusz pracujący w hospicjum?

Jak to jest? Co się robi? I co z psychiką? Idzie wytrzymać czy człowiek chce się załamać jak tych wszystkich pacjentów zobaczy?

Podbijam temat, bo też się zastanawiam, czy nie zostać wolontariuszem.

skoro boisz sie stanac na takim podlozu to moze zacznij od szpitala onkologicznego odzialy dzieciece czekaja. warto zmienic czuwajacego przy dziecku rodzica i poczytac ksiazeczke czy pograc w gre

pracowałam :) wolontariusz nie może być miękki, czuły tak, ale wewnątrz twardy i odporny

Ogólnie tragedia i nie polecam. Praca ciężka, niektóre dzieci skrajne zdeformowane, trzeba przy nich wszystko zrobić, krzyki, agresja, fekalia na ścianach to normalka. Ja musiałam po miesięcznym wolontariacie do psychiatry chodzić, bo lęków dostałam i miałam depresje.

była wolonatriuszkkka chyba przesadzasz

Ja słyszałam, że chyba w Szwecji, pielęgniarki "mastrubują" dorosłych mężczyzn, którzy z przyczyn fizycznych sami nie mogą tego zrobić, a wyrażają chęć rozładowania napięcia seksualnego. I nie kpie sobie, ani nic, tak słyszałam, w końcu chory też ma swoje potrzeby. W Polsce raczej za zacofani są ludzie aby tego typu rzeczy się działy.

pracuję przy chorych, co prawda nie jako wolontariusz tylko odpłatnie, ale z rozładowaniem napięcia seksualnego nie widzę problemu, to jest z korzyścią dla pacjenta

Henryk ma 95 lat i mieszka w domu starców. Każdego wieczoru, po kolacji Henryk wychodził do ogrodu, siadał na swoim ulubionym fotelu i wspominał swoje życie. Pewnego wieczoru, 87-letnia Stefania spotkała go w ogrodzie. Przysiadła się i zaczęli rozmawiać. Po krótkiej konwersacji Henryk zwraca się do Stefanii z pytaniem: - Wiesz o czym już całkiem zapomniałem? - O czym? - O seksie. - Ty stary pierniku! Nie stanąłby Ci nawet gdybyś miał przyłożony pistolet do głowy! - Wiem, ale byłoby miło gdyby ktoś potrzymał go chociaż w ręce. I Stefania zgodziła się. Rozpięła Henrykowi rozporek i wzięła jego pomarszczonego fi**ka do ręki. Od tego czas co wieczór spotykali się w ogrodzie. Jednak pewnego dnia Stefania nie zastała Henryka w umówionym miejscu. Zaniepokojona (wszak w tym wieku o wypadek łatwo) poczęła go szukać. Znalazła Henryka w najdalszym kącie ogrodu a jego fi**ka trzymała w ręku 89-letnia Zofia. Stefania nie wytrzymała i krzyknęła ze łzami w oczach: - Ty rozpustniku! Co takiego ma ta lafirynda czego ja nie mam?! - Parkinsona...

ja bym za darmo nie pracowala... lekarze biorą po 20 tys miesiecznie a wy glupie za darmo chcecie pracowac w hospicjach, nie rozumiem tego, niech tez wam placą za poswiecony czas

na - Parkinsona najlepsza dopamina