Nieplanowana ciąża i to okropne uczucie

Moje życie było do tej pory zawsze zgodne z planem. Rok temu zaplanowalam z mężem dziecko i juz w drugim miesiącu starań nasze marzenia się spelnily. Od trzeciego miesiąca musialam siedzieć juz w domu i mialam za dużo czasu na czytanie tego i tamtego. Tak sie nakecilam na różne schizy ze bycie w ciąży zamiast z radością kojarzylo mi się z horrorem. Codziennie balam sie o zycie i zdrowie swoje i dziecka bo przeczytalam tyle historii ze juz w każdym najmniejszym objawie widzialam powazne schorzenie. Przez miesiac to bylam juz na granicy depresji codziennie plakalam. Mowilam sobie i wszystkim dookola ze jak tylko urodze i wyjde z tego stanu tej ciazy i porodu będę najszczesliwsza osoba na swiecie chocby nie wiem co. I tak bylo czulam ogromna wdzięczność do Boga za szczesliwy final i nawet nie przeszkadzalo mi to ze musialam wstawać do synka co godzine w nocy. Taki stan trwal do zeszłego tygodnia kiedy to 4 miesiące po porodzie dowiedzialam sie ze jestem w ciąży. .. psychika mi siadla. Planowalam co prawda kolejne dziecko za rok ale chcialam najpierw troche ochlonac. Jestem przerazona ze ten horror znowu sie zaczal i go tak szybko. I nie chodzi mi o dziecko bo je przyjme chetnie tylko o ten caly proces który musze przejść zeby je dostać. Wiem ze musze iść do psychologa ale licze tez ze moze wy mnie trochę wesprzecie...