Czasami nachodzi mnie chwila słabości i pragnę ogromnej miłości do dziewczyny

Chciałbym pokochać jakąś dziewczynę z wzajemnością, poczuć, że komuś na tobie zależy, poczuć bliskość jej ciała. Czasami nachodzi mnie ogromny smutek i żal do samego siebie, że ciągle jestem sam, zwłaszcza gdy widzę na ulicy zakochane pary. Z jednej strony odpowiada mi takie życie, z drugiej strony męczę się. Niby jeszcze całe życie przede mną, w końcu mam raptem 20 lat, ale czuję, że ucieka mi ono przez palce. Nie potrafię się zmienić. Nikogo w życiu nie miałem, żadnej dziewczyny, jest mi głupio z tego powodu, bo większość w tym wieku kogoś ma lub miała. Może to i jeszcze nie mój czas, ale może on tak naprawdę nigdy nie nadejdzie. Ludzie jakoś przypadkiem poznają swoje połówki, najczęściej na imprezach lub w klubach. Ja niestety, nie lubię takich miejsc, wolę spędzić czas na świeżym powietrzu pośród natury, w ogóle lubię spokój. Niestety z takim typem osobowości jest trudno kogoś znaleźć. Wybaczcie, ale dopadła mnie chwilowa depresja z tego powodu. Wiem, że smęcę w tym temacie, ale musiałem się wyżalić.

Hej, jestes wartosciowym męzczyzną i nie smędzisz. Masz wiele do zaoferowania, wierzę, iz wkrótce poznasz odpowiednią dziewczynę, pokrewną twojej duszy. pozdro.

I wydawałoby sie, że taką dziewczynę poznałem, ale ona mnie olała, mimo, że sama zasugerowała tą znajomość i spotkanie. Było miło, rozmawialiśmy, żartowaliśmy, na końcu pocałowałem ją w policzek (pewnie niektórzy rozpoznają tą treść, bo już tu parę razy pisałem). Teraz ciągle się wypiera spotkania mówiąc, że ma niby tyle nauki mimo, że wiem, że ona kłamie - na jej kierunku nie ma tyle nauki, od kumpla się dowiedziałem. Widać nie jest mną zainteresowana, a sama prosiła, żebym się do niej odzywał. Przykro mi z tego powodu, bo myślałem, że może jednak coś z tego będzie, ale nic na siłę. Czuję się zrezygnowany do całego świata.

czesc, tez mam 20 lat, tez nikogo nie mialam. zyje w pojedynke i sobie to chwale ale wieczorami nadchodzi deprecha, bo jednak brakuje tego kogos przy boku. kolezanki mnie probuja swatac ale ja nie chce, nie wiem czemu... zbudowalam jakis mur i nikogo nie dopuszczam do siebie.

Taki mur jest dobry, ale do czasu. W końcu przyjdzie załamanie nerwowe i ogromna chęć bliskości z drugą osobą, która jest dla nas całym światem. Szkoda tylko, że takiej osoby się nie ma.

no to masz biede