Czy można być dobrym człowiekiem gdy

się ma świadomość ze się nim nie jest? bardzo chciałabym być dobra, pomocna i bezinteresowna. Ale bardzo często są sytuacje w których sama sobie zaprzeczam- patrzę czy mi się opłaca, zazdroszczę a nawet (!) potrafię delikatnie cieszyć się z cudzej porażki pod tym względem, ze "dobrze ze ja nie jestem w takiej sytuacji" I mi się lepiej robi. Od czego to zależy? to jest kwestia samokontroli, nauczenia, charakteru? nie chce żeby to było udawane tylko szczere.

chcesz nie czuć pokus? tak się nie da-szatan działa:P

To wszystko przyjdzie z czasem. Grunt, ze wogole zdajesz sobie z tego sprawe. Czlowiek jest tylko czlowiekiem, zadza nim emocje, sprzecznosci, namietnosci. Nawet matka Teresa nie byla idealna. Im czlowiek jest starszy, tym potrafi bardziej isc na usteptwa. Dopoki nie podkladasz komus specjalnie swin, wszystko jest ok;.)

up