jak być szczęśliwą gdy odczuwa się lęk proszę o pomoc

Moim problemem jest to, że nie potrafię się cieszyć. Z niczego nie potrafię się cieszyć. Gdy coś rozpali we mnie iskierkę radości to od razu ją gaszę. Mam w sobie taki lęk... Wydaje mi się ( a wręcz jestem przekonana ), że jeśli będę się bardzo z czegoś cieszyć to bardzo szybko będę płakać, bo coś nie wyjdzie/nie uda się/rozczaruję się/zawiodę itp. Np. jestem krótko po ślubie, powoli rozpoczynamy z mężem wykańczanie naszego domu, on bardzo się cieszy, a ja nie potrafię bo (cytuję swoje myśli) "i tak kiedyś pewnie się rozwiedziemy/ zrani mnie/ ja jego więc na co to wszystko, ta radość". Albo znalazłam fajną pracę i byłam prze happy, ale nagle myśl " i tak nic z tego nie wyjdzie" i uznałam, że lepiej na zapas się nie zachwycać. W moim życiu jest tak, że gdy jestem szczęśliwa z jakiegoś powodu, to szybko z tego samego powodu płaczę. Dlatego boję się być szczęśliwa..:/ boję się zapeszać, boję się być pewna siebie, bo wydaje mi się że spotka mnie za to kara- rozczarowanie, łzy, niepowodzenie. Przez to ciągle chodzę smutna, pesymistycznie nastawiona, naburmuszona:/ Jak sobie z tym poradzić, ma ktoś podobne doświadczenia?

pewnie masz jakąś traumę z dzieciństwa, stąd to czarnowidztwo też tak mam albo to objaw jakieś nerwicy: kompulsywne zamartwianie się i szukanie dziury w całym

nie wierzę w psychologów, chciałabym sama sobie z tym poradzić ale nie wiem jak

Weź się w garść, bo ten Twój mąż jest biedny przez to, pani naburmuszona.

też nie wiem jak on to wytrzymuje przez cały czas, a mam tak niemal odkąd go poznałam...

moja rada- ciesz się chwilą, nie myśl o tym co będzie w przyszłości. Bo wtedy przynajmniej na chwilę będziesz szczęśliwa , a umartwiając się przyszłością- w ogóle

Naprawde wystarczy uwierzyc, ja mialam kiedys wypadek samochodowy i przez to cala mase lekow. Balam się ciemności, sama zostawac spac, nie mówiąc już jak wariowałam podczas jazdy samochodem. Odwiedzilam ( www.psychologia.org/ ) i po kilku wizytach znacznie się poprawilo!

ostatnio właśnie czytałam że takie lęki wynikają z niestabilnej sytuacji w domu rodzinnym wszyscy piszą "weź się w garść" a nie czają że schematy myślenia kształtują się w dzieciństwie, automatycznie pod wpływem środowiska w którym się wychowujemy, nie mamy na to wpływu