Miłość i nienawiśc co robić?

Byłam z pewnym chłopakiem 3 miesiący i bardzo szybko mnie w sobie rozkochał, a serio potrafi, szalałam za nim, pragnęłam go, widać było że perfekcyjnie zna się na tym co robić ze mną bym straciła dla niego głowę, a potem się zaczęło.. obrażanie się za wszystko, pretensje, jak nie jedno to drugie , ale cześciej on i to ja go przepraszałam, jak już widział że to ja tracę cierpliwość i sie nie odzywam to wtedy on się odezwał i gdy znowu mówił "kotku,nie denerwuj się" to już nie umiałam sie na niego gniewać. W rozmowach ze mną mówił takie rzeczy, których nie powinno mówić się do osoby, na której zależy typu "wiesz nie odebrałem bo byłem u koleżanki i ją gwałciłem" i wgl mówił tak ciągle żebym była zazdrosna, nie raz nie chciał mi mówić co robi, wyłączał telefon a jak ja bym mu tak zrobiła to powiedziałby że mnie nie chce znac, ale potrafił mnie też uspokoić, gdy odczuwał, że już jestem w takim stanie że mam do niego ogromny żal to mówił że mnie kocha, że nie chce innej, że jestem jego kotkiem,lalą,kochaniem i tak zrywalismy ze soba milion razy i wracaliśmy do siebie, kłóciliśmy się nawet po kilka razy na dzień i tyle samo się kochaliśmy. No i wczoraj zwyzywałam go, wygarnęłam mu wszystko to jak się zachowuje i że go kocham i nie nawidzę, a on tylko napisał że już rozumie jaki jest i rozumie wszystko i już zna moją prawdę i podziękował i się już nie odzywał.... a ja czuję, że nie mogę z nim być, ale nie potrafię bez niego to jest jak narkotyk, niszczy ale chcesz więcej i w pewnym sensie zaczęło mnie to ekscytować, że raz chce żeby szedł precz a zaraz żeby był i mnie przytulił... jak mam mu to wszystko wytłumaczyć? opcja bez niego chyba odpada.

Głupia jesteś. Chcesz tak żyć całe życie? On Cię tylko wykorzystuje. Ja bym już dawno takiem dała w pysk. Głowa do góry, znajdziesz sobie innego lepszego.