parszywe życie prokuratora. jak byscie zareagowały?

znam pewną parę z dwójką dzieciaków. facet był prokuratorem. można się łatwo domyśleć jakie to nie przyjemne. dzwonią do ciebie o 3.00 w nocy bo gdzieś tam pod lasem znaleźli ciała trzech osób, kobiety mężczyzny i dziecka, wstajesz i jedziesz. paskudna sprawa, wracasz do domu o 22.00 pijany, bo widziałeś takie rzeczy, że na trzeźwo nie da się nad tym przejść do porządku dziennego, rano wstajesz i znów do pracy zbadać sprawę. i tak w kółko. to czego nasłuchał i naoglądał się ten człowiek, to się w głowie normalnym ludziom nie mieści. nie mało, że ciągle przygnębiony tym co wie, a czego do zakończenia śledztwa powiedzieć nie może, to jeszcze ten alkohol. bardzo często wracał pod wpływem do domu. to naturalne w tym środowisku. kobita w końcu nie wytrzymała i powiedziała, że jeżeli on nie chce aby odeszła od niego to musi rzucić tą robotę bo tak się nie da żyć. on kocha ja i dzieciaki bardzo więc to rzucił. teraz przynosi do domu dwa razy mniej kasy ale jej to nie przeszkadza, jest o wiele szczęśliwsza niż kiedyś. ciekawe, jakie bycie takim prokuratorem musi być paskudne i straszne.

ciężka praca. Szacun dla Prokuratorów!i dla Komorników

ja też bym nie chciała by mój mąż był prokuratorem. to jest zawód dla specyficznych ludzi, nie dla każdego. nie wiem tylko o co chodzi z tym chlaniem? pierwsze słyszę? jak czasem w telewizji wypowiadają się jacyś to nie widać po nich aby ciągle chlali.

moje źródła, jako osoby znającej osobiście prokuratora, są zdecydowanie bardziej wiarygodne niż twoja telewizja.

co wy byście zrobiły jak by wasi mężowie byli prokuratorami?

zboczku nie spuszczaj sie tak nad tym prokuratorem. :-)

no dobra...:(