Chorobliwa nieśmiałość. Jak sobie z tym radzić

Jak w temacie, jestem osobą niezwykle zamkniętą w sobie, nie potrafię dogadać się z innymi ludźmi; oczywiście mogę porozmawiać jeśli ktoś czegoś ode mnie potrzebuje, ale żeby czuć się w czyimś towarzystwie swobodnie - to już ciężko. Mam niewielu znajomych, z w sumie to dwoma rozmawiam bez oporów. Chcę mieć normalne relacje z ludźmi, być otwarta i uśmiechnięta, rozgadana, ale po prostu nie mogę. Czuję, jakbym miała jakąś wewnętrzną barierę, nie mogę się przełamać. Za pół roku mam maturę, później prawdopodobnie pójdę na studia - chciałabym wtedy być inną osobą, pozytywną, nie chcę denerwować się przy ludziach, czuć się skrępowana, bać się spojrzeć im w oczy, chodzić ciągle ze spuszczonym wzrokiem. Mam dość bycia odizolowaną od wszystkich, siedzenia całe dnie w domu, użalania się nad sobą. Może ma ktoś jakieś rady? Albo chociaż czuje się podobnie? Nie za bardzo wiem co mogę zrobić...

To zbyt poważna sprawa by korzystać z rad na tym forum. Przypadłość ta wymaga podejścia terapeutycznego przez specjalistów. Zacznij od przeczytania tego na początek: http://cherryballart.com/pokonaj-niesmialosc-krotka-terapia-dla-ciebie-w-szesciu-krokach/

Polecam witrynę http://niesmiali.net.pl