Nie potrafię być szczęśliwa

Nie wiem z czego to wynika. Boję się związków jak ognia, każde podrywanie mnie itp sprowadza mnie do myśli "pewnie chce wykorzystać" bądź coś w tym stylu....nieważne jak by się chłopak starał to wiecznie mam tą myśl w łowie i koniec.

up

Dziękuję

I cóż Ci napisać. Jakieś rady. Sama wiesz dobrze, co powinnaś zmienić. Jedynie życzę rychłej odmiany albo charakteru, albo mężczyzny wytrwałego jak wątroba Prometeusza.

Ja również. Tylko,że ja to mam przez swoje przejścia.Ty z gory zakładasz.Sprobuję,otwórz sie i przekonaj...

Pierwszy krok: Ja zapraszam na herbatę, Ty się zgadzasz. Może być?

Czy znasz taki cykl ksiązek "Balsam dla duszy"? Przeczytalam tam taki fajny tekst: " Tak naprawdè, tym, co doprowadza ludzi do szaleństwa, nie są obciazenia dnia codziennego, lecz żałowanie przeszłych chwil i lèk przed przyszłością. Żal i strach to dwaj złodzieje, którzy ograbiają nas z chwili obecnej" z ksiązki Balsam dla duszy nr.3 A skoro wzièło mnie na cytaty, to jeszcze jeden: "Istota wszelkich rzeczy nie lezy w nich samych, lecz w naszym podejsciu do nich". Antoine de Saint Exupéry

też jestem studentką psychologii i podobnie jak autorka nie potrafię być szczęśliwa. ogólnie nie układa się w życiu wszystko najlepiej, ale mam świetnego chłopaka, cudownego, a ja tylko wylewam na nim swoje frustracje i napięcie. jedno jego zdanie mnie doprowadziło dzisiaj do furii, i wiem, że on już rozważa rozstanie. także tego.