Czy bylibyście w stanie związać się z osobą niepełnosprawną?

Tak ostatnio nad tym myslalem i zastanawiam sie jakie jest zdanie innych.

Zalezy od rodzaju i stopnia niepelnosprawnosci, ale ogolnie to raczej nie.

nie wiem, ja raczej uciekam od osób, które w pierwszej osobie jaka im okazuje sympatię znajdują obiekt swej miłości, a tak się często zdarza u ludzi zarówno niepełnosprawnych jak i sprawnych, jakby mnie ta osoba zafascynowałą i nie była nachalna od samego początku to nie wykłuczam, niestety mam przypadki, że ktos od razu mnie osaczał a ja po prostu tak nie chcę, sprawia mi to dyskomfort

A moze są na tym forum jakieś osoby niepelnosprawne, ktore są w zwiazku?

z niepełnosprawną tak, upośledzoną umysłowo- nie

Moja koleżanka ma niepełnosprawnego męża. :) Ja sama chyba nie mogłabym być w takim związku, bo lubie spędzać aktywnie czas. A po co mi małżeństwo, gdzie będziemy czas spędzać oddzielnie? Owszem, mogłabym dla niego zrezygnować np. z wakacji w górach, ale czułabym się bardzo ograniczona.

Zalezy od rodzaju i stopnia niepelnosprawnosci. Np. ja jestem niepelnosprawna, bo mam chore kolano. Moge nawet biegac. Kumpel jest cukrzykiem. Kolezanka gluchoniema. Z niepelnosprawnym umyslowo - nie, z osoba na wozku - nie, chyba ze bylaby tak wyjatkowa i zaradna jak Nick Vojicic

ja bym nie mogła niepełnosprawnego faceta, bo na faceta chcę móc liczyć, by dźwigał zakupy, pomagał sprzątać w domu, nosił dziecko albo mnie jak coś mi się stanie, a inwalida jak mi pomoże? a jak dziecko będzie chore to jak inwalida się nim zajmie? poza tym też lubię spędzać czas aktywnie, jeździć nad morze, zagranicę, jeziora, pływać, jeździć na rowerze grać w tenisa, z chorym mogłabym najwyżej grać w szachy, poza tym nie chcę być opiekunką na pełen etat

aha z głuchym, niewidomym, niemym też bym nie mogła być, z cukrzykiem ok ale jeśli byłby normalny i nie troszczył się o swoje życie i zdrowie jak o jajko, ale mam ojca hipochondryka, dlatego chcę mieć zdrowego faceta, który będzie skupiał się na innych sprawach niż bieganiu od lekarza do lekarza

Pytanie przewrotne: a gdyby podczas trwania małżeństwa wydarzył się wypadek i współmałżonek stał się kaleką? Co wtedy?

Kolezanka sprawna, a maz nie do końca, czyli to prawda, ze kobiety są bardziej opiekuńcze.

jeśli wiążę się z kimś obrączką, to zostanę z nią, choćby i warzywem już była, to nie ma znaczenia. mogę być nawet z inwalidą w związku, ale świadomie bym za niego nie wyszła.

*z osobą :)

jeśli wiążę się z kimś obrączką, to zostanę z nią, choćby i warzywem już była, to nie ma znaczenia. Czyli będziesz z taką osobą z poczucia obowiązku, dla papierka, obrączki - ale nei z miłości.

Pytanie przewrotne: a gdyby podczas trwania małżeństwa wydarzył się wypadek i współmałżonek stał się kaleką? Co wtedy? Ja też bym została, z poczucia obowiązku, owszem, ale co złego w poczuciu obowiązku? Ale też świadomie bym nie wybrała.

Właśnie. Z poczucia obowiązku, bo tak wypada i trzeba. A gdzie w tym wszystkim miłość?

nikt nie mówił, że tak by było wyłącznie z poczucia obowiązku, chociaż nie oszukujmy się, bardzo ciężko jest kochać kogoś, kto drażni cię swoim kalectwem, wymaga opieki, czasami ma humory przez żal do życia. a wy, faceci? jakby wasza partnerka nagle znalazła się na wózku, to zostalibyście z nią?

Czyli kochamy tylko pięknych i zdrowych.

Poczucie obowiązku to nie bo "wypada i trzeba" tylko w sensie BYCIA ODPOWIEDZIALNYM za osobę, którą się wybrało. Co do miłości, to zależnie od stopnia niepełnosprawności. Miłość wymaga podtrzymywania przez dwie osoby. Jeśli jedna jest kolokowialnie mówiąc warzywem, nie budzi pożądania seksualnego przez swoje wyniszczenie i nie ma z nią kontaktu emocjonalnego, to logiczne, że nie można mówić o miłości w sensie zmysłowo-emocjonalnym a jedynie o miłości w sensie "kochaj bliźniego swego" i jakimś przywiązaniu i pamięci. Nie mogę obiecać, że moja miłość będzie wieczna, bo nie mam na to wpływu, ale mogę obiecać, że będę się opiekować partnerem, bo na obowiązki mam wpływ.

Na obowiązki i wybory. Najłatwiej kochać pięknych, zdrowych i szczęśliwych. Nie zauważyłaś tego?

Jednym słowem: jeśli współmałżonek zostanie warzywem - to można go zdradzić?

coś faceci nie chcą odpowiedzieć na moje pytanie...

Zależy na czym polegałaby niepełnosprawność, ale np nie wyobrażam sobie opuścić mojego męża gdyby stał sie osobą niepełnosprawną :o Z tym że nie wyszłabym za niepełnosprawną osobę z tego powodu, że sama nie mam bardzo dobrego zdroowia, choć nie jest to niepełnosprawność tylko taka jedna choroba, która może choć nie musi rozwinąć sie niekorzystnie...i uważam że taka kumulacja nie byłaby dobra i lepiej sie o nią świadomie nie prosić.

To ja Ci odpowiem. Znam facetów i kobiety w takich sytuacjach. Kobiety zwykle zmieniają się ws łużące i pielęgniarki gdy ich mężowie zachorują, od chorych i kalekich żon i dzieci m ężczyźni s********la ją jak szczury z tonącego okrętu

Bo faceci tolerują tylko niepełnosprawność umysłową...ubytki intelektu itd :p ciało ma być zdrowe i w pełni sprawne.

Jednym słowem: jeśli współmałżonek zostanie warzywem - to można go zdradzić? agresywnie zaczepiasz. zdrady nic nie usprawiedliwia. jeżeli myślisz dolną częścią ciała, to starasz się o rozwód, sąd rozpatruje i orzeka. i jeśli masz jakiś kręgosłup moralny to nadal wspierasz i opiekujesz się osobą, którą rozwiodłeś.

Odpowiem Ci na Twoje pytanie. Jestem facetem i to ja zadałem te przewrotne pytanie. Mam żonę przykutą do wózka (wypadek samochodowy). Ale kocham Ją nad życie i nie wyobrażam sobie, abym mógł Ją zostawić czy przestać kochać. Po wypadku przeorganizowałem całe swoje dotychczasowe życie. I nie żałuję. Tak wziąłem odpowiedzialność z żonę. Ślubowałem jej bycie nie tylko w tych dobrych - ale i złych chwilach również. Nie robię tego z poczucia obowiązku, bo tak trzeba czy wypada. Kocham ją tak samo mocno - jak 25 lat temu. Myślę, że podołałem jako mąż i ojciec. Jak wydarzył się wypadek - dzieci miały po 8 i 13 lat. Obecnie są już dorosłe.

Kogoś kto jest "tylko" (wybacz za określenie, ale w porównaniu z tzw. "warzywem") na wózku, nie traci się z nim kontaktu, można wciąż rozmawiać, podziwiać, mieć oparcie, mieć z nim kontakt, sex nawet, kochać 100x łatwiej niż kogoś, kto po wypadku zdaje się być pustą powłoką.

No to powiem Ci autorze, że jesteś wielkim dziwolągiem pośród innych facetów :) i nie ma co liczyć na to że inny facet też tak sie zachowa i jeszcze przy tym będzie wierny i zadowolony. Mój facet jest wspaniały NA RAZIE, ale wcale nie jestem pewna czy byłby dla mnie tak samo dobry gdybym przestała być ładna...już nie mówię o takich ekstremalnych sytuacjach jak bycie na wozku, paraliż itd...myślę że wystarczyłoby gdybym np musiała brać leki od których przytyłabym 30 kilo, albo gdyby mi wypadły włosy.

Dokładnie, jest dziwolągiem. Większość nawet dobre i zdrowe żony i własne dzieci potrafi zostawić pod wpływem impulsu