Kolejny raz oglądam, znów płacze ze wzruszenia, czy może być coś piękniejszego?

dokument poświęcony Prezydentowi KRLD Kim Il Sungowi i cały pełen wzruszających scen, ale najbardziej zapamiętałam moment w którym Prezydent odwiedzał dom dziecka, dzieci były ustawione w szeregu żeby Go przywitać i jeden z chłopców nagle "nadprogramowo" wybiegł z rzędu i podbiegł do Prezydenta, na którego twarzy widniał najpiękniejszy na świecie, pełen niewysłowionej ilości ciepła i miłości uśmiech. Prezydent z czułością wziął chłopca w ramiona i z miłością głaskał po głowie, chłopiec tulił się do Prezydenta tak, że nic innego nie przychodzi do głowy jak tylko to że był najszczęśliwszy na świecie i to była chwila, której najbardziej pragnął, o której marzył. Chłopiec powtarzał "아버지, 아버지" (Ojcze, ojcze) i płakał ze szczęścia i wzruszenia a Prezydent wyciągnął swoją chusteczkę i wycierał jego łzy patrząc na chłopca z miłością i swoim cudownym, najpiękniejszym na świecie uśmiechem; a w tym czasie wokół Prezydenta zbiegły się inne dzieci spragnione tego samego i podobna sytuacja z innymi dziećmi się powtarzała. Płakałam ze wzruszenia, to pokazało pięknie, że te dzieci choć straciły rodziców nie były sierotami, Prezydent był ich Ojcem, najlepszym na świecie Ojcem :)